De furie

Lana Farrar leidt een teruggetrokken bestaan, na een tumultueus leven als beroemd actrice. Elk jaar nodigt ze haar beste vrienden uit op haar idyllische Griekse eiland om de paasdagen te vieren en aan het Engelse weer te ontsnappen.

Maar dit jaar worden de zeven vrienden ’s nachts overvallen door de furie, een plaatselijke storm die plotseling opsteekt en het eiland afsluit van de bewoonde wereld. Een nacht die zal eindigen in geweld en een moord.

Een van hen moet de dader zijn en de oude vriendschappen maken plaats voor haat, jaloezie en wraakzucht. Er volgt een kat-en-muisspel, dat in een dag vol onvoorziene ontwikkelingen naar een onvergetelijke finale leidt.

'De stille patiënt' en 'De nimfen' vond ik goede verhalen, dus ik was heel erg benieuwd naar de derde thriller van deze auteur!

Dit verhaal wordt verteld vanuit Elliot Chase (ik-perspectief) en het begint met een moord. Dit zorgde ervoor dat ik snel dit verhaal verder wilde lezen. Vervolgens leer je de verschillende personages kennen.

Zo komt onder andere Lana aan bod. Ze is een beroemde actrice en samen met haar partner en vrienden vertrekt ze naar een Grieks eiland. Er is alleen deze keer een storm op komst.

Ik verwachtte een hele spannende thriller en het gevoel van de vreselijke storm die er aan zat te komen maar pfoe... dat viel toch behoorlijk tegen.

Het verhaal komt ontzettend traag op gang en je leest vooral over de dynamiek in de groep en hun voorgeschiedenis. Ook ga je weer naar de dagen vóór de moord. Af en toe lijkt het wat spannender te worden maar nee... dan werd het 'm toch net niet.

Ik had zo enorm uitgekeken naar dit verhaal en ja, er zitten ook zeker wat interessante momenten in. Maar dat echte 'wauw' gevoel ontbrak gewoon voor mij. Ook het einde vond ik maar een beetje raar allemaal.

Tsja, ik kan niet teveel verraden natuurlijk, maar dit vond ik toch écht het minste werk van deze auteur tot op heden. Ik hoop dan ook dat het volgende verhaal weer wat spannender mag worden!

Beoordeling: 3,0 ⭐️