Pakkende herkenning

Via een post op Facebook zag ik het boek ‘De regen kwam van binnen’ van Dennis Biesma passeren. Omdat ik zelf ben opgegroeid met een ouder bij de Jehovah’s Getuigen was ik meteen getriggerd om het boek te lezen.
Van bij de proloog werd ik al terug gekatapulteerd naar mijn kindertijd en met momenten was het voor mij heel zwaar alle emoties terug te ervaren. Elk woord, elke situatie is voor mij zo herkenbaar dat ik het boek ergens halverwege een paar dagen moest opzijleggen om weer even bij te komen.
Uiteindelijk heb ik er heel veel herkenning in terug gevonden. Dennis heeft exact neergeschreven hoe ik het vooral als kind tot jongere heb ervaren maar nooit echt heb kunnen verwoorden.
Ik heb me als sowieso al bedeesd kind heel vaak anders gevoeld in de klas, op school, in de sportclub. Je mag als kind niet meedoen als er voor Moederdag een cadeautje wordt geknutseld, je mag niet op een verjaardagsfeestje ingaan en wordt dan ook snel niet meer uitgenodigd en zo kan ik nog wel even doorgaan,.. Dit zijn op zich kleine issues als voorbeeld maar je bent op die manier op alle vlak het buitenbeentje, je groeit op onder de dreiging van een wereld die binnenkort zal vergaan, dit is niet bepaald een zorgeloos opgroeien en dat heeft me tot op een bepaald niveau gevormd. Door de onderdrukking kan je jezelf als persoon niet ontplooien wat je net als tiener wel moet kunnen. Dit zal misschien niet voor elke jongere die opgroeit onder de religie zo hevig van toepassing zijn maar mij heeft het in alle geval getekend.
Vaak denk ik dat ik graag mijn kindertijd -jeugd zou herbeleven maar dan zonder overschaduwd te zijn door “het geloof”. Dan zeg ik mezelf daar beter niet te veel bij stil te staan maar met momenten kan ik me daar bedroefd over voelen. Ik besef dat ik me daardoor pas op veel latere leeftijd ben gaan ontplooien en eigenlijk pas toen ik op heel jonge leeftijd van mijn ouderlijke thuis ben weggegaan om op eigen benen te staan en mijn vleugels uit te slaan maar ook dit heeft zijn tijd nodig gehad.
Ik ben nooit echt sterk geweest om mezelf te uiten en het was voor mij dan ook bewonderenswaardig te kunnen lezen hoe Dennis Biesma met de juiste woorden elke lezer, al dan niet met voorkennis van de Jehovah Getuigen een inzicht weet te geven in de religie.
Daarom een dikke chapeau en dank je wel. Mooi werk neergezet!