Lief verhaal maar slecht eindproduct

C’est la vie is het schrijversdebuut van Chris van Vlijmen. In dit boek vertelt de auteur over het leven van zijn moeder. Hij vertelt het verhaal van haar rol in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog en de beslissing van zijn ouders om met hun jonge gezin naar Frankrijk te emigreren. Daar in de bosrijke natuur begint het gezin aan de herculesarbeid om van een krot eigenhandig een huis te bouwen voor hun uitbreidende gezin. De familie heeft het niet breed en de Franse bureaucratie werkt ook niet mee. Toch ontstaat er langzaamaan een huis op de heuvel waar het gezin zich gelukkig voelt. Tot familiale redenen een terugkeer naar Nederland afdwingen.

Met C’est la vie brengt Van Vlijmen een ware ode aan zijn moeder. De liefde en het respect voor de dappere Ans die zich nooit klein laat krijgen door tegenslagen stralen van de pagina’s af. Ans vindt daarvoor heel veel steun in haar geloof, een thema dat zeer nadrukkelijk aanwezig is in het boek.

Naast haar geloof vindt Ans steun bij haar man. Die aanbidt zijn vrouw, maar worstelt terzelfdertijd met zijn geaardheid. De kijk op dit thema zien we doorheen het boek evolueren, naarmate de tijd verstrijkt en de maatschappelijke visie hierop minder star wordt.

Qua structuur begint het verhaal in het heden waarbij de schrijver een van de actoren is, die in de derde persoon over zichzelf schrijft. Dit stukje is amateuristisch en onnatuurlijk geschreven. Daarna keert het verhaal terug in de tijd om vanuit het perspectief van Ans het hele verhaal te vertellen. Vanaf hier leest het verhaal veel vlotter. Het boek eindigt zoals het begint bij de gebeurtenis waaraan de auteur deelneemt in het heden.

Hoewel dit gezin met hun Franse avontuur best een interessant verhaal te vertellen heeft, is het grote probleem met dit boek dat het niet door een professioneel schrijver geschreven is, noch door een professioneel redacteur onder handen genomen werd. De vele tientallen dt-fouten en andere grammaticafouten, de fout gespelde woorden in het Nederlands en in de Franse zinnen, zijn zo overvloedig dat ze enorm storend werken. Daarnaast klopt de woordvolgorde soms niet en komen dialogen soms heel kunstmatig over. Menig taalliefhebber zal zich enorm ergeren aan dit boek en het boek is voor liefhebbers van mooie, correcte taal dan ook absoluut geen aanrader.

Naast het probleem met de taal, is ook de suikerzoete beschrijving van alle personages tamelijk storend. Enige nuance is ver te zoeken en het geheel heeft veel weg van een Disneyfilm. Ook hier had een professioneel schrijver dit verhaal meer recht kunnen doen door de broodnodige afstand en enige objectiviteit te creëren.

Het is jammer dat dit boek zo amateuristisch is aangepakt, want het verhaal van deze vrouw is best mooi. Hoewel er voortdurend gebrek aan geld was, slaagde ze er duidelijk in om haar gezin een warme thuis en een fijne jeugd vol avontuur in de bossen te geven. De vorm waarin het verhaal uitgebracht is, voldoet echter totaal niet als eindproduct.