Topthriller vol nuances

Anya Niewierra schreef eerder meerdere thrillers waarvoor ze genomineerd werd voor verschillende prijzen. Met haar derde thriller, Het bloemenmeisje won ze de Hebban Thrillerprijs.

Lotte is jarenlang gelukkig getrouwd met Emil, een Bosnische vluchteling. Dan pleegt Emil totaal onverwacht zelfmoord tijdens het lopen van een stuk van de Camino. Vol onbegrip rouwt Lotte om haar man tot ze ontdekt dat hij gelogen heeft over zijn identiteit. Ze schakelt een advocaat in uit Sarajevo om Emils verleden te achterhalen en besluit ondertussen exact hetzelfde traject van de pelgrimsroute te lopen, maar dan op de dag af één jaar later. Wat ze echter niet weet, is dat een duister figuur haar volgt, want haar gegraaf naar de waarheid wordt niet op prijs gesteld.

Van een goede thriller wordt uiteraard eerst en vooral verwacht dat de spanning goed zit. Daarin slaagt dit boek prima. De spanningsboog is uitstekend en loopt langzaam op, zonder ergens te veel in te zakken. Dit doet de auteur op verschillende manieren. Haar hoofdstukken worden regelmatig op een spannend moment afgesloten. De spanning wordt mooi gedoseerd verspreid over de roman. Ook de schrijfstijl is vlot en zorgt ervoor dat het boek meteen intrigeert en dat de lezer door de hoofdstukken zal vliegen. Een deel van de spanning wordt bovendien gecreëerd door de knappe afwisseling tussen verschillende perspectieven, vaak ook in meerdere vormen geschreven. Er zijn de appjes van Lottes man, haar eigen wedervaren, fragmenten vanuit het oogpunt van de moordenaar, stukken van een brief die gericht is aan Lotte.

De obstructies die traditioneel op het pad van de protagonist van een thriller verschijnen, zijn origineel en geloofwaardig. Ook de details kloppen en tonen een zorgvuldig uitgewerkte thriller. Zelfs de ervaren puzzelaar zal worstelen met sommige puzzelstukjes die het verhaal hem aanreikt, tot de auteur hem ten slotte in de juiste richting leidt.

Lottes personage wordt mooi uitgewerkt. Tijdens haar wandeling op de Camino heeft ze zeer veel tijd om na te denken. Die tijd gebruikt de auteur kundig om Lotte aan introspectie te laten doen over zichzelf, haar karakter en ambities en hoe het evenwicht in haar huwelijk was. Heel realistisch en geloofwaardig schommelen Lottes emoties tussen verdriet, rouw en woede.

‘Hij heeft dat geweten! Mijn woede groeit met elke pas die ik zet.
“HIJ HEEFT ONS ALLEMAAL BEDROGEN!” gil ik en ik veeg mijn tranen van onmacht weg.
Ik snuif met woeste halen de geur van dor gras op en mep met mijn stokken de struiken weg, terwijl ik gestaag omhoogklauter.’

Andere personages blijven bewust vager om de spanning en onzekerheid rond hun motieven te behouden.

Ook kleine knipoogjes naar humor kruiden af en toe het boek.
‘”Lafaard!” roept mijn brein. “Je bent toch niet bang voor een verrekijker?”
“Toch wel!” schreeuwt mijn gevoel en wint.’

Wat het boek echter naar een heel hoog niveau tilt, is de zeer kundige verweving van de gewelddadige Bosniëoorlog met de vredige pelgrimsroute. Door de oorlog te beschrijven in de brief aan Lotte die afwisselt met de pelgrimstocht van Lotte blijft de hoeveelheid geschiedkundige info behapbaar. De schrijfster brengt dit turbulente en complexe verleden op een zeer heldere manier tot leven. Het boek schakelt voortdurend tussen de kameraadschappelijke rust en cadans van de pelgrims en de opkolkende en onstuitbare stroom van haat en geweld die uitmondt in de oorlog in Bosnië in de jaren ’90. Naast een thriller biedt het boek op die manier ook een goed inzicht in hoe gewone mensen kunnen afglijden naar het kwade, als ze in een toxische, nationalistische omgeving zonder perspectieven opgroeien.

De zeer uitgebreide bronnenlijst achteraan bevestigt alleen maar wat je al aanvoelt doorheen het hele boek. Anya Niewierra heeft voor haar boek zeer grondig onderzoek gedaan, zowel naar de conflicten in ex-Joegoslavië, als naar de sfeer en belevenissen op de Camino en het ambacht van chocolatier.