Redelijk charmant, maar niet erg hoogstaand of origineel

Lorna Cook schreef reeds verschillende historische romans waarbij heel vaak een dubbel verhaal voorkomt: een dat draait rond een historisch feit in het verleden en een in het heden. Ook haar nieuwste boek Oosterlicht is zo’n boek. Oosterlicht is deel 1 van wat een nieuwe serie wordt: ‘De vier windstreken’. Het boek werd vertaald door Erica Feberwee.

In het heden volgen we Lamorna die na tien jaar afwezigheid weer naar huis komt. Op het vervallen landgoed Trelenna in Cornwall voelt ze zich niet langer thuis. Haar zus wil met haar hulp het landgoed weer in zijn oude glorie herstellen. Lamorna is hier eerst niet bijster geïnteresseerd in. Dat verandert echter wanneer ze een dagboek vindt tussen de vele papieren op zolder. Samen met archivaris en geschiedkundige Zach begint ze dieper te graven in de vele documenten om meer over het verleden van Trelenna en over de vrouw in het dagboek te ontdekken.

In dat dagboek volgen we Issey die zich in december 1941 in Singapore bevindt aan de vooravond van de Japanse invasie. Ze werkt op een afluisterpost voor de Britse marine. Daarnaast leeft ze een heerlijk expatleventje. Op een avond ontmoet ze Alex Cartwright. De avond neemt een dramatische wending als de Japanners voor het eerst Singapore aanvallen. Issey zal op Alex aangewezen zijn om haar te redden van het vreselijke lot dat haar als vrouw wacht wanneer de Japanners voet aan de grond krijgen in Singapore.

De structuur van het boek volgt afwisselend Lamorna in Cornwall in het heden en Issey in Singapore vanaf 1941 in het verleden. Lamorna’s deel begint enigszins moeizaam. Isseys stukken daarentegen zitten vanaf het begin goed in elkaar en nodigen uit tot verder lezen. De sfeer van Singapore net voor de oorlog wordt meteen goed geschetst.

‘Terwijl de wereld in brand stond, ontving de Tanglin Club in de nachtelijke uren een eclectische verzameling Europeanen, gretig om aan de hitte van de dag te ontsnappen.’

Deze historische stukken spreken tot de verbeelding en zijn interessant. Ze staan steeds in het teken van het verhaal en remmen dat niet af. Zo leren we bijvoorbeeld hoe de Chinezen in Singapore die de Britten hielpen, moesten vrezen voor de Japanse invallers. Ook is het heel interessant om te lezen hoe een vlucht om de vijand voor te blijven zoal kan verlopen.

Een behoorlijk irritant minpunt in het boek zijn de ettelijke fouten. Te regelmatig ontbreekt er een woord, iets wat in de eindredactie over het hoofd gezien is.

Af en toe zijn de dingen te duidelijk verwoord en wordt de lezer enigszins onderschat. Wat ook de wenkbrauwen wat doet fronsen is hoe Lamorna het slachtoffer was van gaslighting, maar dat Alex haar met één clichézin kan opbeuren. Hoewel er wordt aangegeven hoe moeilijk ze het heeft om opnieuw een man te vertrouwen, bloeit er te snel voorzichtig iets op. Gaslighting als thema kon hier veel beter uitgewerkt worden. Het ontroerende laatste stuk over Issey is dan weer wel goed gebracht. Tussen haar en Alex is de chemie ook veel beter uitgewerkt dan die tussen Larmorna en Zach.

Wat goed is, is hoe er af en toe spanningselementen worden toegevoegd in de vorm van cliffhangers of plottwists.

De behoorlijk cliché en bombastische eindzin van het boek is enigszins tenenkrommend. De cliffhanger in de epiloog is dan weer wel goed. Hier wordt een bruggetje gemaakt naar een op handen zijnde tweede deel in deze reeks van vier boeken waarin de vier kinderen des huizes en hun tegenhangers in het verleden ook in de toekomst voor best aangename, doch niet heel hoogstaande boeken zullen zorgen.