Lezersrecensie
Spannende en pakkende historische roman over verzetsdaden tijdens WO II
Met De verraadster van Vorden is Rachel van Charante aan haar vierde boek toe. Van Charante is freelance tekstschrijver en content-specialist. Ze schrijft zeer gesmaakte en spannende historische romans.
Net zoals Schaduwdochter speelt ook dit verhaal zich af op Kasteel Vorden. Hoewel de personages deels dezelfde zijn als die in Schaduwdochter kan dit boek perfect los van het vorige boek gelezen worden. Esmée barones Von Eckendorff-Lohmann woont als jonge vrouw van 24 op Kasteel Vorden wanneer haar familie in 1942 gedwongen wordt een regiment Duitse soldaten van de Sicherheitsdienst met hun Hauptsturmführer Max Winter in te kwartieren. Ondanks deze onmiddellijke nabijheid van de Duitse vijand besluit Esmée toch om onderduikers in het kasteel onder te brengen. Deze beslissing zet een reeks gebeurtenissen in gang waarbij Esmée meer en meer in gevaar komt. In dezelfde periode volgen we het verhaal van Guusje en in 2024 dat van Carmen. Het duurt heel even, maar dan ben je als lezer mee wat de link is tussen de vrouwen en beginnen de drie verhaallijnen zich meer en meer ingenieus te verweven.
De perspectieven wisselen tussen de drie vrouwen en de twee tijdsperiodes. De auteur kiest er vaak strategisch voor om te wisselen van perspectief bij een cliffhanger en zorgt zo voor een mooie spanningsboog.
De schrijfster schrijft bijzonder vlot en leesbaar. Ook humor komt af en toe voorbij. Over een militair met een doorlopende wenkbrauw lezen we ‘De wenkbrauw heft zijn kin.’ Ook het beeld van een man die zichzelf marineert in rode wijn is grappig.
De personages worden mooi uitgewerkt en zijn gelaagd. Zo is het maar realistisch dat niet alle Nederlanders goed en niet alle Duitsers slecht waren in de oorlog en dus ook niet in het boek. Hoe moeilijk het is om te laveren door dit grijze veld tussen goed en kwaad komt mooi aan bod.
‘Ik voel me een drenkeling op open zee, die wanhopig op een vlot probeert te klimmen. Steeds als ik er eindelijk op zit, komt er een hoge golf die me eraf slaat.’
De tijdsgeest van toen wordt knap geschetst. We leren hoe de vader van Esmée nog aangekleed werd door een bediende, maar dat de modernere generatie van Esmée het met minder personeel moet stellen. Ook over het verzet en over de kampen tijdens de oorlog lezen we.
Rachel van Charante verstaat de kunst van het vertellen en laat de lezer genieten van een spannend, mooi en goed geschreven verhaal. Ze stuwt de lezer voort op een avontuur dat je door de hoofdstukken jaagt, gretig om te weten wat er verder gebeurt. Ze schetst haar personages op zo’n manier dat je enorm met hen meeleeft en dan vooral met de dilemma’s waar Esmée en Guusje mee te maken krijgen. Carmen heeft een beduidend minder groot aandeel in het boek, maar dat stoort niet. Het plot zit goed in elkaar en er zijn geen losse eindjes. Wie graag geniet van een historische roman over sterke vrouwen zal met dit boek zeker aan zijn of haar trekken komen.
Met dank aan Xander Uitgevers voor het recensie-exemplaar.
Net zoals Schaduwdochter speelt ook dit verhaal zich af op Kasteel Vorden. Hoewel de personages deels dezelfde zijn als die in Schaduwdochter kan dit boek perfect los van het vorige boek gelezen worden. Esmée barones Von Eckendorff-Lohmann woont als jonge vrouw van 24 op Kasteel Vorden wanneer haar familie in 1942 gedwongen wordt een regiment Duitse soldaten van de Sicherheitsdienst met hun Hauptsturmführer Max Winter in te kwartieren. Ondanks deze onmiddellijke nabijheid van de Duitse vijand besluit Esmée toch om onderduikers in het kasteel onder te brengen. Deze beslissing zet een reeks gebeurtenissen in gang waarbij Esmée meer en meer in gevaar komt. In dezelfde periode volgen we het verhaal van Guusje en in 2024 dat van Carmen. Het duurt heel even, maar dan ben je als lezer mee wat de link is tussen de vrouwen en beginnen de drie verhaallijnen zich meer en meer ingenieus te verweven.
De perspectieven wisselen tussen de drie vrouwen en de twee tijdsperiodes. De auteur kiest er vaak strategisch voor om te wisselen van perspectief bij een cliffhanger en zorgt zo voor een mooie spanningsboog.
De schrijfster schrijft bijzonder vlot en leesbaar. Ook humor komt af en toe voorbij. Over een militair met een doorlopende wenkbrauw lezen we ‘De wenkbrauw heft zijn kin.’ Ook het beeld van een man die zichzelf marineert in rode wijn is grappig.
De personages worden mooi uitgewerkt en zijn gelaagd. Zo is het maar realistisch dat niet alle Nederlanders goed en niet alle Duitsers slecht waren in de oorlog en dus ook niet in het boek. Hoe moeilijk het is om te laveren door dit grijze veld tussen goed en kwaad komt mooi aan bod.
‘Ik voel me een drenkeling op open zee, die wanhopig op een vlot probeert te klimmen. Steeds als ik er eindelijk op zit, komt er een hoge golf die me eraf slaat.’
De tijdsgeest van toen wordt knap geschetst. We leren hoe de vader van Esmée nog aangekleed werd door een bediende, maar dat de modernere generatie van Esmée het met minder personeel moet stellen. Ook over het verzet en over de kampen tijdens de oorlog lezen we.
Rachel van Charante verstaat de kunst van het vertellen en laat de lezer genieten van een spannend, mooi en goed geschreven verhaal. Ze stuwt de lezer voort op een avontuur dat je door de hoofdstukken jaagt, gretig om te weten wat er verder gebeurt. Ze schetst haar personages op zo’n manier dat je enorm met hen meeleeft en dan vooral met de dilemma’s waar Esmée en Guusje mee te maken krijgen. Carmen heeft een beduidend minder groot aandeel in het boek, maar dat stoort niet. Het plot zit goed in elkaar en er zijn geen losse eindjes. Wie graag geniet van een historische roman over sterke vrouwen zal met dit boek zeker aan zijn of haar trekken komen.
Met dank aan Xander Uitgevers voor het recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie
