Aardige thriller die het vooral van zijn tweede helft moet hebben

Met Het huis met de palm is thrillerschrijfster Esther Verhoef zeker niet aan haar proefstuk toe. Deze keer speelt het verhaal zich af in Spanje, Frankrijk en Nederland. Ellis is op doorreis wanneer ze plots met acute pijn op de spoedafdeling van een chaotisch Frans ziekenhuis belandt. Ze is er helemaal alleen. Gelukkig ontfermt kamergenote Sophie zich over haar. Wanneer Sophie haar zelfs een plek aanbiedt om uit te zieken, is Ellis maar al te opgelucht. Aan die opluchting komt echter snel een einde, want Sophies motieven zijn niet zo zuiver als ze op het eerste gezicht lijken. De nachtmerrie die volgt is slechts het begin van een lange weg die Ellis zal moeten afleggen en die haar weer op het pad van haar ex Anthony brengt.

‘Ik blijf beduusd achter, in mijn hoofd raast een storm waarin woorden, beelden en geluiden als opwaaiend straatvuil rondtuimelen.’

Het verhaal speelt zich beurteling af in het heden en het verleden. Zo krijgen we spannende gedeeltes die heel strategisch op cliffhangers eindigen, afgewisseld met wat voorafging vanaf Ellis’ jeugd.

De personages worden meestal goed uitgewerkt. Zo leren we Ellis best goed kennen en vooral Anthony wordt gelaagd neergezet. Sophie is dan weer iets minder uitgewerkt. Toch leren we ook haar enigszins kennen door de afwisseling in perspectief tussen de drie karakters.

De schrijfster investeert in geloofwaardigheid. Zo schetst ze prima hoe machteloos en alleen Ellis is en rechtvaardigt ze zo de keuze om mee te gaan met de wildvreemde Sophie. Ook de scènes waarin drugs en de gevolgen op iemands handelen beschreven worden, zijn zeer goed en erg geloofwaardig. De auteur toont hoe iemand zowel volledig knettergek en dus griezelig kan worden, en tegelijkertijd toch menselijk blijft en dus enigszins begrip opwekt. Dat is een mooi pluspunt van het boek.

De locatie van het vervallen Franse jachtslot leent zich goed voor de griezelige scènes die er zich afspelen. Toch is het verhaal niet zo heel erg spannend. Vooral het gedeelte met Sophie kon misschien wat spannender. In de tweede helft van het boek wordt de spanning wel opgevoerd, wanneer we meer en meer over Anthony te weten komen. Daar begin je ook meer mee te leven met het hoofdpersonage, naarmate de sluier rond haar leven beetje bij beetje opgetild wordt. Het grote geheim zal de lezer echter wellicht doorzien voor het opgehelderd wordt.

Hoewel Esther Verhoef al betere thrillers geschreven heeft, is het een aardig verhaal dat vooral in de tweede helft spanning oplevert en waarbij de auteur de eindjes mooi afwerkt. Een mooie 3.5 ster is dik verdiend.