Stomend tussendoortje

Sylvia Winter werkt als freelance journaliste voor Vlaamse lifestylemagazines. Met De man aan de overkant schrijft ze een spicy novelle. Hierin is Claire een alleenstaande moeder die leeft voor haar werk en haar tienerdochters. Seks staat al heel lang niet meer op het menu. Tot er een knappe Italiaan tegenover haar komt wonen. Claire voelt zich onweerstaanbaar aangetrokken tot de man, zeker wanneer ze ontdekt dat er avond na avond andere vrouwen voor zijn slaapkamerraam verschijnen. De drang om een van hen te worden, wordt almaar groter.

De sfeerzetting van een vrouw die zo opgeslokt is door de drukte van het dagelijkse leven is realistisch neergezet. Zo zal het einde van het tweede hoofdstuk en het vlotte terugschakelen van seksueel wezen naar moeder menig vrouw herkenbaar voorkomen.

De auteur gebruikt regelmatig een knap beeld. Zo voelt Claire zijn gevaar, voelt ze het water koken, maar moet ze toch de pot aanraken.

‘Ze was een onblusbare veenbrand die een oerbos naderde. Ingaan tegen wat ze nu voelde, was geen optie meer. Wat jaren diep weggestopt had gezeten, had nu lucht gekregen en was opgelaaid. Ze probeerde niet langer zichzelf te blussen.’

Af en toe zit er ook humor in het boek. Zo zijn de andere vrouwen in de yoga harmonieuze lotusbloemen en voelt Claire zich een verwarde distel.

Natuurlijk draait het in dit steamy boek vooral om de opbouw van seksuele spanning, verwachtingen en de uiteindelijke invulling daarvan. Voorspel en seks worden uitgebreid beschreven en de schrijfster slaagt daar behoorlijk goed in.

Toch is de omwenteling richting diepe gevoelens te plots en daarom niet echt geloofwaardig. Sylvia Winter vertelt je wel dat die gevoelens er zijn tussen haar hoofdpersonages, maar het echt voelen deed ik niet. Het komt allemaal wat abrupt over en is onvoldoende opgebouwd. Hier hadden gerust wat extra pagina’s aan gewijd mogen worden.

Hoewel dit genre normaalgezien niet mijn ding is, vond ik het uiteindelijk een tamelijk aangenaam boekje. Vooral in de tweede helft leest het vlotter, hoewel het wat mij betreft niet het niveau van een tussendoortje overstijgt.

Graag bedank ik de Libelle Leesclub en uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts voor het boek.