Lezersrecensie
Een historisch verhaal dat je hart beroert
Darkness Calls the Tiger: A Novel of World War II Burma. Zo luidt de Engelse titel van Kleine tijger, geschreven door Janyre Tromp. In het Engels dekt de vlag de lading beter. Zo gaat het boek over zendelingsdochter Kailyn Moran die kort na de aanval van de Japanners op Pearl Harbour alleen achterblijft in het dorp Tingrabum in de Hukawngvallei in Brits koloniaal Birma nadat haar vader op reis vertrekt. Samen met leerlingzendeling Ryan probeert ze het dorp te verdedigen tegen de oprukkende Japanners. Wanneer hen echter grote rampspoed overvalt, wordt Kailyn verteerd door intense woede en zint ze op wraak. Ze neemt de naam aan die het Kachinvolk haar omwille van haar amberkleurige ogen sowieso al toedichtte en wordt Sharaw, de tijgermens die alles verwoest in zijn wraak en razernij. De legende eindigt met Sharaw gebroken en alleen, verwoesting en as in diens kielzog. Ryan doet er alles aan om Kailyn te behoeden voor dit lot en haar te redden voor de wraak haar van binnenuit helemaal verwoest. De weg naar redding loopt volgens hem via de kracht van vergeving en mededogen.
Janyre Tromp schreef reeds vele boeken. Ze is zeer gelovig en heeft geloven als je met pijn geconfronteerd wordt zelf aan den lijve ervaren toen haar dochter bijna stierf en er een lange lijdensweg volgde voor het gezin. Het is dan ook niet te verwonderen dat het geloof en hoe dat kan wankelen het hoofdthema van het boek is.
De oorlog en de wreedheden die de Japanse vijand begaat, soms met behulp van Birmese verkenners, schilderen een zwart beeld van een vergeten oorlog. Ze maken het boek zonder meer spannend om te lezen, hoewel een geloofscrisis en de kracht van genade en vergeving echt wel de rode draad blijven doorheen het hele boek.
De natuur is prachtig weergegeven en de berg waar Kailyn zich zo thuis voelt is bijna een personage op zich. Ryans worsteling met verantwoordelijkheid en schuldgevoel bij foute keuzes wordt bijzonder goed weergegeven. Kailyn zelf wordt door Ryan beschreven als een schichtig gevangen wild veulen ‘maar na gisteravond leek haar ziel over het hek te zijn gesprongen en weg te zijn gerend met haar geest op sleeptouw. Hij was nooit goed geweest met paarden.’
Ook andere beelden komen mooi naar voren. Zo grijnst een oude vrouw haar tanden bloot ‘helemaal zwart door het kauwen op betelnoten. Een begraafplaats vol vervallen grafstenen.’
Of ‘Licht kroop over de open plek, koud en humeurig als een bozige kleuter die wakker wordt na een onrustige nacht.’
De vertaling door Janneke Smits schuurt af en toe. Sommige woorden zijn letterlijk en fout vertaald, er worden een paar keer foute lidwoorden gebruikt of ze ontbreken gewoon en soms klopt de werkwoordvolgorde niet. Ook de eindredactie kon beter, want er staan nog heel veel tikfouten in het boek.
In de historische opmerkingen op het einde vertelt Janyre Tromp dat hoewel het verhaal van Kailyn en Ryan in Tingrabum verzonnen is, het wel gebaseerd is op de verhalen van de dorpen in de Hukawngvallei. De Kachin Rangers behoorden echt tot de beste guerrillastrijdkrachten en vochten in deze zwarte episode van Myanmars geschiedenis. Wie geïnteresseerd is in historische verhalen zal dan ook veel bijleren van dit rauwe, prachtige en gelaagde verhaal over een stuk geschiedenis dat in het Westen veelal onbekend is gebleven.
Janyre Tromp schreef reeds vele boeken. Ze is zeer gelovig en heeft geloven als je met pijn geconfronteerd wordt zelf aan den lijve ervaren toen haar dochter bijna stierf en er een lange lijdensweg volgde voor het gezin. Het is dan ook niet te verwonderen dat het geloof en hoe dat kan wankelen het hoofdthema van het boek is.
De oorlog en de wreedheden die de Japanse vijand begaat, soms met behulp van Birmese verkenners, schilderen een zwart beeld van een vergeten oorlog. Ze maken het boek zonder meer spannend om te lezen, hoewel een geloofscrisis en de kracht van genade en vergeving echt wel de rode draad blijven doorheen het hele boek.
De natuur is prachtig weergegeven en de berg waar Kailyn zich zo thuis voelt is bijna een personage op zich. Ryans worsteling met verantwoordelijkheid en schuldgevoel bij foute keuzes wordt bijzonder goed weergegeven. Kailyn zelf wordt door Ryan beschreven als een schichtig gevangen wild veulen ‘maar na gisteravond leek haar ziel over het hek te zijn gesprongen en weg te zijn gerend met haar geest op sleeptouw. Hij was nooit goed geweest met paarden.’
Ook andere beelden komen mooi naar voren. Zo grijnst een oude vrouw haar tanden bloot ‘helemaal zwart door het kauwen op betelnoten. Een begraafplaats vol vervallen grafstenen.’
Of ‘Licht kroop over de open plek, koud en humeurig als een bozige kleuter die wakker wordt na een onrustige nacht.’
De vertaling door Janneke Smits schuurt af en toe. Sommige woorden zijn letterlijk en fout vertaald, er worden een paar keer foute lidwoorden gebruikt of ze ontbreken gewoon en soms klopt de werkwoordvolgorde niet. Ook de eindredactie kon beter, want er staan nog heel veel tikfouten in het boek.
In de historische opmerkingen op het einde vertelt Janyre Tromp dat hoewel het verhaal van Kailyn en Ryan in Tingrabum verzonnen is, het wel gebaseerd is op de verhalen van de dorpen in de Hukawngvallei. De Kachin Rangers behoorden echt tot de beste guerrillastrijdkrachten en vochten in deze zwarte episode van Myanmars geschiedenis. Wie geïnteresseerd is in historische verhalen zal dan ook veel bijleren van dit rauwe, prachtige en gelaagde verhaal over een stuk geschiedenis dat in het Westen veelal onbekend is gebleven.
1
Reageer op deze recensie
