Eindelijk gelezen

Er zijn van die boeken die op je plankje blijven staan. Je wilt ze wel lezen, maar omdat ze zo dik staan heb je (vakantie)tijd nodig om je er toe te zetten. Dat bleek bij ‘Ik ben Pelgrim’ achteraf gezien helemaal niet nodig, ik heb al lang niet zo’n page-turner gelezen. Binnen no-time had ik die 700 pagina’s uit terwijl ik nog aan het werk was (en veel in de trein las, dat wel), de laatste 150 bladzijden heb ik ’s avonds laat uitgelezen terwijl ik eigenlijk echt al had moeten slapen. Dat heb ik sinds de millennium-trilogie niet meer gehad.

Ik ben Pelgrim vertelt het verhaal van Pelgrim (codenaam voor een geheim agent) die na een aantal jaren actieve dienst heeft besloten om te stoppen en zich te richten op zichzelf, kunst, lekker eten en het schrijven van een boek over misdaden en hoe deze te ontrafelen. Als iemand zijn boek echter gebruikt om de perfecte misdaad te plegen is dat het startsein van een wereldwijde zoektocht naar de Saraceen, een man die een aanslag met een biologisch wapen wil plegen in Amerika.

Het is ontzettend goed geschreven en Hayes weet de spanning op te bouwen en vast te houden. Wat vooral bijzonder is, is de manier waarop hij de achtergrond van de Saraceen beschrijft en hem daarmee begrijpelijk maakt. Je krijgt begrip voor de ‘terrorist’ en gelijk een hele dosis kennis van de geopolitieke ontwikkelingen van de afgelopen dertig jaar. Er is mij daarnaast verteld, dat is met mijn sociologische kennis niet te controleren, dat het hele biologische/chemische/biomedische aspect in dit boek klopt en dat maakt het boek tof en griezelig tegelijk.

Mocht je dit boek nog niet gelezen hebben, leen het uit de bieb, koop het in de boekhandel en lees het lekker deze zomer in je hangmatje. Het ergste wat er kan gebeuren is dat je slapeloze nachten krijgt…