Weer een fijne kennismaking met het duincafé en al zijn personages

Als Zoë’s beste vriendin Kate aan borstkanker overlijdt, staat Zoë’s leven plotseling volkomen op zijn kop. Ze ontdekt dat ze de voogdij over Kates zestienjarige dochter Martha heeft gekregen, en moet opeens veranderen van de maffe buurvrouw die nog geen plant in leven kan houden in een volwassen vrouw met verantwoordelijkheden. Ze besluit samen met Martha naar een klein dorpje aan de westkust van Engeland te verhuizen, in de hoop dat de frisse zeelucht van Devon en het tragere tempo van het dorpsleven hen zal helpen Kates dood te verwerken.

Zonder het te weten is haar keuze voor het dorpje Budbury één van de beste ooit, want als ze op een dag het Duincafé binnenstapt, zal haar leven nogmaals ingrijpend veranderen, nu ten goede. De vriendelijke dorpelingen nemen de verloren en intens verdrietige Zoë en Martha direct onder hun hoede en geven steun waar nodig. En die steun kunnen ze hard gebruiken als Martha’s mysterieuze en al lang afwezige vader opeens op de stoep staat…
---
‘Thuis in het duincafé’ is het derde deel in de duincafé-reeks van Debbie Johnson, en wat voor één weer. Debbie heeft zo een vlotte schrijfstijl, dat je doorheen de hoofdstukken vliegt. Er komen zware onderwerpen aan bod in het boek, zoals verlies van een ouder en vriendin, het samen zoeken naar een evenwicht zonder die ander. Toch weet Debbie dit op zo een manier te brengen dat het verhaal niet zwaar aanvoelt.

Zoals ook in de vorige boeken, charmeren de verschillende personages weer enorm, je voelt je direct thuis en onderdeel van het geheel. Het was weer een beetje thuiskomen bij Laura en Cherie en alle anderen.

Het is echt een hele fijne reeks om te lezen, dus deel 4 volgt snel in de loop van volgende maand.