Lezersrecensie
Een boek waarvan de personages stilletjes aan je hart veroveren
Engeland, 1948. De jonge oorlogsweduwe Clara is de nieuwe huismoeder van het weeshuis Shilling Grange. De kinderen zijn stil en bang en Clara lijkt alles verkeerd te doen. De oudste wijst haar maar al te graag op haar tekortkomingen en de jongste blijft maar om haar moeder vragen. Ze wil wel helpen, maar hoe te beginnen?
Gelukkig hebben de kinderen steun aan Ivor, de buurman en oorlogsheld. Als voormalig bewoner van het weeshuis deelt hij met de kinderen de argwaan voor Clara, want het lijkt erop dat ook zij snel zal vertrekken. Langzaam maar zeker begint Clara echter haar plek te veroveren. Maar vindt ze ook de kracht om te vechten voor de kinderen als niemand anders dat doet?
---
‘Het weeshuis’, het eerste deel in de gelijknamige serie van Lizzie Page, neemt je mee in de wereld van Clara, die stilletjes aan de knepen van het vak als ‘huismoeder’ leert, en de kinderen die onder haar verantwoordelijkheid vallen. Ze geraakt stilletjes aan haar hart kwijt aan hen en dit wordt heel mooi omschreven door Lizzie. Ook de verschillende verhalen van de kinderen komen aan bod, de meeste hartverscheurend, soms met een lach, soms met een traan. Ook gevoelens van machteloosheid, kwaadheid, frustratie passeren de revue.
Gelukkig hebben de kinderen steun aan Ivor, de buurman en oorlogsheld. Als voormalig bewoner van het weeshuis deelt hij met de kinderen de argwaan voor Clara, want het lijkt erop dat ook zij snel zal vertrekken. Langzaam maar zeker begint Clara echter haar plek te veroveren. Maar vindt ze ook de kracht om te vechten voor de kinderen als niemand anders dat doet?
---
‘Het weeshuis’, het eerste deel in de gelijknamige serie van Lizzie Page, neemt je mee in de wereld van Clara, die stilletjes aan de knepen van het vak als ‘huismoeder’ leert, en de kinderen die onder haar verantwoordelijkheid vallen. Ze geraakt stilletjes aan haar hart kwijt aan hen en dit wordt heel mooi omschreven door Lizzie. Ook de verschillende verhalen van de kinderen komen aan bod, de meeste hartverscheurend, soms met een lach, soms met een traan. Ook gevoelens van machteloosheid, kwaadheid, frustratie passeren de revue.
1
Reageer op deze recensie