Lezersrecensie
Filmisch verslag van zoektocht naar de eigen familiegeschiedenis
Dit boek las ik met een hebban-leesclub. Dit was weer een heel aangename ervaring. Samen over een boek vertellen, je eigen inzichten delen, maar deze ook herbekijken, vind ik zo waardevol. Dit maakt de leeservaring nog net dat ietsje anders.
‘De geluksbrenger’ van Pierre Jarawan, springt direct in het oog door zijn speciale cover. Er komen heel veel elementen in terug die doorheen de roman verteld worden. Het is een familieverhaal, heel gelaagd, heel filmisch verteld. Verschillende gebeurtenissen spelen tegelijkertijd af en komen door elkaar aan bod, maar toch weet Pierre al deze verhalen tot een bijzondere roman te vervlechten.
4 augustus is een speciale datum, die meerdere keren aan bod komt in het boek en waar ook de korte inhoud van het boek mee begint: Op 4 augustus 1966 lanceert een groep studenten een raket; als symbool voor een nieuwe, hoopvolle toekomst voor Libanon. Ruim een halve eeuw later vindt in de haven van Beiroet een verwoestende explosie plaats, die het land op zijn grondvesten doet schudden. Op hetzelfde moment stuiten de tweelingzussen Lilit en Lina in het Canadese Montréal op een oude ansichtkaart, geschreven door hun Libanese grootmoeder die ze nooit gekend hebben. De verrassende boodschap en een liefdesverklaring maken hen nieuwsgierig naar hun afkomst.
Zoals de samenvatting hierboven ook al een beetje laat blijken is ‘De geluksbrenger’ een wervelwind aan verhalen, waarbij Lilit op zoek gaat naar haar eigen familieverhaal door in de sporen van haar Libanese grootmoeder te treden. En wat een bijzonder verhaal komt hierbij tot stand, niet alleen Montréal maar ook Beiroet (Libanon) worden heel beeldend naar voor gebracht. Ook weet Pierre fictie en realiteit mooi in elkaar over te laten vloeien, waarbij ik soms Google er eens op nahield en zo ook wat geschiedenis bijleerde.
Pierre heeft een bijzondere vertelstijl, soms heel filmisch, soms heel chaotisch, maar ten allen tijd neemt hij de lezer mee in dit verhaal. En moest je af en toe afgeleid raken, neemt hij de lezer toch even bij de hand door die rechtstreeks aan te spreken. Heel speciaal. Sommige overgangen lijken in het eerst zicht onlogisch, maar na een paar regels ontdek je dan weer waarom hij daarover begint. Een heel nieuwe leeservaring voor mij en zeker eentje die ik weet te appreciëren. Er zullen dus zeker nog boeken van hem volgen.
Dankjewel #hebbanleesclub voor alweer een fijn leeservaring en aan Pierre Jarawan voor dit prachtig verhaal. Eentje dat zeker nog een keertje gelezen zal worden en lang in mijn gedachten blijft.
‘De geluksbrenger’ van Pierre Jarawan, springt direct in het oog door zijn speciale cover. Er komen heel veel elementen in terug die doorheen de roman verteld worden. Het is een familieverhaal, heel gelaagd, heel filmisch verteld. Verschillende gebeurtenissen spelen tegelijkertijd af en komen door elkaar aan bod, maar toch weet Pierre al deze verhalen tot een bijzondere roman te vervlechten.
4 augustus is een speciale datum, die meerdere keren aan bod komt in het boek en waar ook de korte inhoud van het boek mee begint: Op 4 augustus 1966 lanceert een groep studenten een raket; als symbool voor een nieuwe, hoopvolle toekomst voor Libanon. Ruim een halve eeuw later vindt in de haven van Beiroet een verwoestende explosie plaats, die het land op zijn grondvesten doet schudden. Op hetzelfde moment stuiten de tweelingzussen Lilit en Lina in het Canadese Montréal op een oude ansichtkaart, geschreven door hun Libanese grootmoeder die ze nooit gekend hebben. De verrassende boodschap en een liefdesverklaring maken hen nieuwsgierig naar hun afkomst.
Zoals de samenvatting hierboven ook al een beetje laat blijken is ‘De geluksbrenger’ een wervelwind aan verhalen, waarbij Lilit op zoek gaat naar haar eigen familieverhaal door in de sporen van haar Libanese grootmoeder te treden. En wat een bijzonder verhaal komt hierbij tot stand, niet alleen Montréal maar ook Beiroet (Libanon) worden heel beeldend naar voor gebracht. Ook weet Pierre fictie en realiteit mooi in elkaar over te laten vloeien, waarbij ik soms Google er eens op nahield en zo ook wat geschiedenis bijleerde.
Pierre heeft een bijzondere vertelstijl, soms heel filmisch, soms heel chaotisch, maar ten allen tijd neemt hij de lezer mee in dit verhaal. En moest je af en toe afgeleid raken, neemt hij de lezer toch even bij de hand door die rechtstreeks aan te spreken. Heel speciaal. Sommige overgangen lijken in het eerst zicht onlogisch, maar na een paar regels ontdek je dan weer waarom hij daarover begint. Een heel nieuwe leeservaring voor mij en zeker eentje die ik weet te appreciëren. Er zullen dus zeker nog boeken van hem volgen.
Dankjewel #hebbanleesclub voor alweer een fijn leeservaring en aan Pierre Jarawan voor dit prachtig verhaal. Eentje dat zeker nog een keertje gelezen zal worden en lang in mijn gedachten blijft.
3
Reageer op deze recensie
