Met de volgende hype van Jonas Jonasson ga ik niet mee.

Net zoals 'De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween' is het verhaal zo onrealistisch en absurd dat het weinig diepgang kent. Het is meer een langdradig sprookje dat beschrijvend wordt beschreven. Het verhaal begint met het leven van Nombeko in Zuid-Afrika. Het leven van het jonge meisje is hard, maar door haar wijsheid weet ze het nog ver te brengen. Maar hoeveel pech kan iemand hebben om dan toch uiteindelijk bij iemand in dienst te moeten gaan om een schuld te vereffenen? En hoe onrealistisch kan het zijn dat ze de ingenieur (on)gevraagd adviseert over de nucleaire wapens? En hoe absurd kan het zijn dat ze per ongeluk in het bezit komt van een ongeregistreerde atoombom?

Dat zijn de boeken van Jonas Jonasson; wanneer je denkt dat het niet gekker kan, weet hij er toch weer een fantasierijke wending in te verwerken. Dit soort wendingen zijn helaas niet aan mij besteed, op de een of andere manier kan ik mijzelf er minder in vinden.

Lees verder op mijn blog: http://wp.me/p4177l-Bw