Er viel weinig te lachen met Ringo

In Doden bloemen lever forever zet Ringo Gomez-Jorge de angsten van een man uit de middenklasse van een hippe stad neer. Voor mij leek de achterflap veel goeds, en vooral veel humor, te beloven, maar helaas was niets minder waar.

Ringo ontbreekt het zeker niet aan talent en er zaten wel wat aardige stukjes in het boek, maar er viel weinig te lachen met ons hoofdpersonage Ringo. Doden bloemen lever forever is erg zwartgallig en de (terechte) kritiek wordt op een gegeven moment wel eentonig. Ringo lijkt niet altijd even kritisch naar zichzelf te kijken en op een gegeven moment voelde zijn mening over anderen ook niet meer zo betrouwbaar. Ook het verhaal wordt op een geven moment eentonig. De korte hoofdstukken lezen niet lekker weg, sommige stukken voelen ‘’random’’ en het lijkt eigen constant over hetzelfde te gaan.

Het boek voelde vooral zo zwaarmoedig, omdat ik zelf door de achterflap een leuke en luchtig boekje had verwacht. Als je wilt lachen, hoef je Doden bloemen lever forever niet te lezen,