Bijzonder verhaal

Normale mensen is in geen enkel opzicht normaal te noemen. Abnormaal is Rooneys schrijfstijl maar prachtig zijn haar metaforen zeker. Hiermee zet ze een sterk en realistisch coming-of-age verhaal neer met worstelingen die voor ieder van ons herkenbaar zijn.

Door het boek heen volgen we hun complexe vriendschappen en relatie. De personages lijken op het eerste oog weinig gemeen te hebben. Marianne komt uit een goed milieu en hoeft niet na te denken over geld. Connell’s moeder daarentegen maakt schoon in het huis van de moeder van Marianne en hebben duidelijk minder geld. Echter groeit Connell op in een warm gezin, iets wat Marianne niet heeft. Marianne komt het hele boek door nooit echt op voor zichzelf en haar gevoelens, iets wat Connell wel leert. Die tegenstellingen en uiteindelijk de overeenkomsten maakt ze enkel realistischer, misschien zelfs normaler.

Marianne en Connell proberen zich steeds te meten aan de verwachtingen in de wereld om hun heen. Hun verwachtingen en gedachtes zetten ons ook aan het denken om de wereld om ons heen, onze maatschappij. Rooney is via haar personages kritisch over klassenverschillen, mentaal welzijn en de hedendaagse prestatiemaatschappij.

De verwachtingen die ik zelf voor Connell en Marianne had waren hoog, misschien te hoog, wat maakt dat het boek net geen 5 sterren is voor mij. Normale mensen stelt zeker niet teleur, en verdient de prijzen. Zo gaf het me veel stof om over na te denken maar was op het bittere eind simpelweg net niet overtuigend genoeg om te blijven hangen. 4 sterren