Lezersrecensie
Vrij: liefde en gezondheid zijn onbetaalbaar!
‘Vrij’ is een aangrijpende youngadult-roman om nog lang over na te denken, staat er op de flaptekst van het tweede boek over Emily en Ducky, geschreven door Marcel Vaarmeijer.
Hiermee is niets teveel gezegd: ook in dit deel wordt de lezer meegezogen in een achtbaan van heftige gebeurtenissen die erin hakken en je bijblijven.
‘Vrij’ is het vervolg op ‘Voel’, maar kan ook los van het eerste deel gelezen worden.
Het boek zelf is fraai uitgevoerd: stevig en met een aantrekkelijke, dromerige illustratie van een meisje dat lijkt de zweven in een blauwe zee.
In ‘Vrij’ maken we opnieuw kennis met Emily (de ik-persoon) en haar vriendin Ducky met wie zij een liefdesrelatie heeft.
In het vorige deel lazen we hoe Emily en Ducky vanwege diepe ellende en wanhoop, alles in Nederland achter zich lieten en in Zweden een nieuw leven wilden opbouwen. Inmiddels is het stel terug in Nederland, zijn ze vele ervaringen rijker en is hun kijk op de wereld positiever. Ducky is zelfs bezig uit te zoeken hoe je eeuwig kunt leven.
Maar lukt het Emily zich los te maken van haar gevoelens van schaamte en minderwaardigheid die ontstaan zijn door haar onveilige jeugd? Om zich eindelijk vrij te voelen?
Liefde doet in ieder geval een heleboel. De relatie tussen de twee is gelijkwaardiger en wordt liefdevol beschreven. Ze maken bovendien waardevolle ontwikkelingen door, bijvoorbeeld in de manier waarop ze naar gebeurtenissen en andere mensen kijken of over hen oordelen. Van het belachelijk maken van het jonge meisje bij Vogue ‘ze lacht en loopt als Donald Duck’ tot ‘we moeten hiermee stoppen’ en ‘iedereen mag er zijn’.
Op veel vlakken gaat het ze voor de wind: school, wonen op een toplocatie in Amsterdam, dure vakanties naar Monaco en spelen in een tv-serie. Een groot contrast met de diepe put van narigheid in het vorige deel. De buitenkansen komen vooral op hun pad door de ouders van Ducky die zeer vermogend zijn. Maar alhoewel er met geld veel te koop is blijkt dat echte liefde en gezondheid onbetaalbaar zijn.
Wanneer Emily ernstig ziek wordt, moeten zij en Ducky hun verwachtingen bijstellen. Dit blijkt een enorme uitdaging, maar toch weten ze met ups en downs met de nieuwe situatie om te gaan. Wat opvalt is dat de jongeren in het boek vaak volwassener inzichten hebben dan de volwassenen zelf. Judd, Emily’s eeuwig optimistische jongste broertje wordt eveneens getroffen door een ernstige ziekte. Hij adviseert Emily om hun vader op te zoeken, ook al kan hij niks doen aan de ‘knikker’ in haar hoofd. Judd: ‘Het gaat niet om je kop, lieve Emily, het gaat om je hart.’
Het geloof is een terugkerend thema in het boek: van de godsdienstwaanzin van Emily’s vader tot de vraag of God de relatie tussen Emily en Ducky goed zou keuren. Emily: ‘Wat vindt God van ons? Mogen we nou wel of niet samen zijn? Staat daar iets over in de Bijbel?’
En wat betekent ‘een zegen van God’ als er de ene keer sprake is van ‘een geschenk uit de hemel’ en de andere keer van ongeluk en ziekte?
De schrijfstijl van Marcel Vaarmeijer is, zoals we van hem gewend zijn, direct en bij vlagen hard, maar met zijn woorden zet hij de chaotische wereld bezien vanuit de beleving van twee tienermeisjes trefzeker neer. Zonder vals sentiment, maar precies zoals het ervoor staat.
En al weet je waar het naar toe gaat wat betreft Emily’s ziekte, toch is de ontknoping verrassend, enigszins hoopvol en vooral ontroerend.
Dit alles maakt 'Vrij' meer dan de moeite waard.
Hiermee is niets teveel gezegd: ook in dit deel wordt de lezer meegezogen in een achtbaan van heftige gebeurtenissen die erin hakken en je bijblijven.
‘Vrij’ is het vervolg op ‘Voel’, maar kan ook los van het eerste deel gelezen worden.
Het boek zelf is fraai uitgevoerd: stevig en met een aantrekkelijke, dromerige illustratie van een meisje dat lijkt de zweven in een blauwe zee.
In ‘Vrij’ maken we opnieuw kennis met Emily (de ik-persoon) en haar vriendin Ducky met wie zij een liefdesrelatie heeft.
In het vorige deel lazen we hoe Emily en Ducky vanwege diepe ellende en wanhoop, alles in Nederland achter zich lieten en in Zweden een nieuw leven wilden opbouwen. Inmiddels is het stel terug in Nederland, zijn ze vele ervaringen rijker en is hun kijk op de wereld positiever. Ducky is zelfs bezig uit te zoeken hoe je eeuwig kunt leven.
Maar lukt het Emily zich los te maken van haar gevoelens van schaamte en minderwaardigheid die ontstaan zijn door haar onveilige jeugd? Om zich eindelijk vrij te voelen?
Liefde doet in ieder geval een heleboel. De relatie tussen de twee is gelijkwaardiger en wordt liefdevol beschreven. Ze maken bovendien waardevolle ontwikkelingen door, bijvoorbeeld in de manier waarop ze naar gebeurtenissen en andere mensen kijken of over hen oordelen. Van het belachelijk maken van het jonge meisje bij Vogue ‘ze lacht en loopt als Donald Duck’ tot ‘we moeten hiermee stoppen’ en ‘iedereen mag er zijn’.
Op veel vlakken gaat het ze voor de wind: school, wonen op een toplocatie in Amsterdam, dure vakanties naar Monaco en spelen in een tv-serie. Een groot contrast met de diepe put van narigheid in het vorige deel. De buitenkansen komen vooral op hun pad door de ouders van Ducky die zeer vermogend zijn. Maar alhoewel er met geld veel te koop is blijkt dat echte liefde en gezondheid onbetaalbaar zijn.
Wanneer Emily ernstig ziek wordt, moeten zij en Ducky hun verwachtingen bijstellen. Dit blijkt een enorme uitdaging, maar toch weten ze met ups en downs met de nieuwe situatie om te gaan. Wat opvalt is dat de jongeren in het boek vaak volwassener inzichten hebben dan de volwassenen zelf. Judd, Emily’s eeuwig optimistische jongste broertje wordt eveneens getroffen door een ernstige ziekte. Hij adviseert Emily om hun vader op te zoeken, ook al kan hij niks doen aan de ‘knikker’ in haar hoofd. Judd: ‘Het gaat niet om je kop, lieve Emily, het gaat om je hart.’
Het geloof is een terugkerend thema in het boek: van de godsdienstwaanzin van Emily’s vader tot de vraag of God de relatie tussen Emily en Ducky goed zou keuren. Emily: ‘Wat vindt God van ons? Mogen we nou wel of niet samen zijn? Staat daar iets over in de Bijbel?’
En wat betekent ‘een zegen van God’ als er de ene keer sprake is van ‘een geschenk uit de hemel’ en de andere keer van ongeluk en ziekte?
De schrijfstijl van Marcel Vaarmeijer is, zoals we van hem gewend zijn, direct en bij vlagen hard, maar met zijn woorden zet hij de chaotische wereld bezien vanuit de beleving van twee tienermeisjes trefzeker neer. Zonder vals sentiment, maar precies zoals het ervoor staat.
En al weet je waar het naar toe gaat wat betreft Emily’s ziekte, toch is de ontknoping verrassend, enigszins hoopvol en vooral ontroerend.
Dit alles maakt 'Vrij' meer dan de moeite waard.
1
Reageer op deze recensie