Beste deel van de serie

Ik had zoveel gehoord over deze serie, en terwijl het helemaal niet mijn soort boeken leken besloot ik me er toch maar eens aan te wagen. Ik had voordat ik begon met lezen alleen het review van Joost gelezen en met een vriendin erover gepraat. Beide waren niet echt fan van de boeken.

Voor een misdaadliefhebber ben ik echt verbaasd over mijn mening over het boek. Ik heb er genoeg negatieve dingen over te zeggen, maar ook genoeg positieve dingen en ik genoot van het boek. Ik kon niet stoppen met lezen, de schrijfstijl was super fijn en ik ben meteen begonnen aan deel twee. Als ik er zo over denk, kan ik het geen slecht boek vinden nietwaar?

Het had zeker nadelen, zoals de voorspelbaarheid. Er waren wel een paar dingen waarbij ik verbaasd was over wat er gebeurde, maar waar het eigenlijk om ging, de relatie tussen America en Maxon, vond ik vrij voorspelbaar. Maar de kleine dingen wat er nog waren, de dingen wat me wel verbaasden, die hielden me ook echt aan het boek vastgeklampt. Ook de relatie tussen America en Maxon was, ondanks de voorspelbaarheid, wel mooi om over te lezen.

Dat kwam denk ik vooral doordat America en Maxon leuke personages waren om over te lezen, vooral America vond ik erg leuk! Soms irriteerde ik me ook wel aan haar, aangezien spijkerbroeken blijkbaar echt zo’n huge deal voor haar waren, maar voor de rest was het allemaal goed.

“True love is usually the most inconvenient kind.”
― Kiera Cass, The Selection

Er is echter wel iets in het boek waar ik compleet gek van werd. Aspen. Ik ben geen fan van het personage zelf, van wat ie doet en hoe America doet bij hem. Aspen is zo ontzettend besluiteloos, ik kon hem echt totaal niet volgen. Ik kan er echt niets aan doen, maar ik irriteerde me echt dood aan hem.

Ik vond het wel jammer dat, hoewel er rebellen waren, je er amper iets van meekreeg. Natuurlijk, het is begrijpelijk hoe het is gedaan aangezien het om een koninklijke familie gaat, maar… ik wilde meer meekrijgen van de rebellen, meer actie erin in plaats van dat ze alleen in die ruimte waren.

Trouwens, dat moet ook even gezegd worden, kijk naar de cover. Ik vind ‘m zelf echt prachtig, vooral in zwartwit. Ja, ik heb het boek op mijn ereader gelezen en iedere keer als ik de cover zag dacht ik ‘wauw’. In kleur ben ik er iets minder fan van, en de cover van deel 3 is nog mooier, maar oké.