Is dit het boek te veel in een lang uitgesponnen (sub)reeks?

De Kay Scarpetta reeks is ondertussen een gevestigd begrip. Meer en meer wordt het een doorlopende saga over de perikelen in het privé-leven van pathaloog-anatoom Kay Scarpetta, haar nichtje Lucy en sidekick Pete Marino. Tegen een achtergrond van een lugubere en psychopatische seriemoordenaar die ook heel wat boeken meegaat. Ook in dit boek bereikt dit epos meerdere climaxen en toch laat Cornwell weer een gaatje open als mogelijke cliffhanger voor weer een vervolg.
De cover is vooral zwart met een titel in bloedrode letters maar het vrouwenlijk dat er op staat afgebeeld is slechts voor een stukje te zien en dan nog helemaal blurred. Misschien gelukkig dat het niet meer in overeenstemming met de inhoud van het boek is, want wie zit er te wachten op een grotendeels verkoold persoon waar de rest gruwelijk verminkt is?
Doordat er al heel wat boeken dezelfde verhaallijn uitspinnen hebben we enerzijds al een heel grote kennis van de achtergrond van de hoofdpersonen, zowel de groep rond Kay Scarpetta als hun tegenstrevers. Vooral figuren van tweede rang in belangrijkheid komen de cast vervoegen en brengen soms letterlijk nieuw bloed aan. Zoals al vaker valt er weer een topfiguur weg, waarschijnlijk omdat Cornwell daar te veel in eenzelfde stramien geduwd werd en te weinig mogelijkheden zag om het boeiend te houden.
Merkwaardig in dit boek is dat er dit keer haast helemaal geen referentie is naar politiek die de pathaloog-anatoom direct tegenwerkt. Ook de pers wordt, voor het normale doen van Cornwell, met rust gelaten. De focus ligt nu bij de industrie en pscychologen en welzijnswerkers die tot doel hebben de criminele elementen te beschermen en helpen om terug op de maatschappij losgelaten te worden, uiteraard ten koste van hun vroegere en toekomstige slachtoffers.
Dat blijft een verdienste van Patricia Cornwell, dat ze de vinger op de pijnlijk kloppende pols van de rechtvaardigheid legt in een corrupte maatschappij waar enkel het eigenbelang telt.
Ondanks dat alles is het interessant om lezen, Cornwell heeft een schrijfstijl die boeit en de aandacht vasthoudt, ook als er in wezen niet zo veel gebeurt. En dat is het negatieve aspekt van dit boek, het is misschien het boek te veel in deze verhaallijn, de spoeling wordt wel erg dun wat het echte thriller-element betreft. De pathalogische aspekten zijn er dan weer wel maar het wordt wel erg gespecialiseerd met de nadruk meer op de technologische high-tech en minder op de spitsvondige gevolgtrekkingen.