Hierna kijk je met andere ogen naar je buurman die zich een beetje vreemd gedraagt...

Heel anders dan de inspekteur Wexford detectives heeft Ruth Rendell ook een aantal psychologische misdaadromans geschreven. Hierbij ligt de focus meer op de psychologsie van misdadiger en hoe hijzelf maar ook zijn omgeving daar mee omgaat.
Veel van dat soort werk werd gepubliceerd onder het pseudoniem Barbara Vind.
Op de cover van dit boek zien we een foto van een mooie, ouderwets geklede vrouw tegen de achtergrond van een wazig mannengezicht. De kleur is hoofdzakelijk een tint bruinrood, die al dan niet bewust aan bloed doet denken. Het is vooral de groot afgedrukte naam Ruth Rendell in gouden letters die moet aanzetten om het boek mee te pakken uit de boekhandel.
De hoofdpersoon, Arthur Johnson, leidt een eenzaam maar ogenschijnlijk ook heel eerzaam leven, enerzijds als brave huurder in een gebouw waar hij vaak direct contact heeft met de huisbaas en verder heel onopvallend en teruggetrokken leeft. Anderzijds een baan op een kantoor waar hij heel nauwgezet en met veel toewijding een tamelijk oninterressant baatje uitvoert, maar wel tot volle tevredenheid van zijn baas en diens klanten.
Langzaam komen we te weten dat hij een psychopaat is, maar wel één die zijn afwijking onder controle heeft - op gezette tijden "vermoordt" hij een etalagepop in de kelder.
De dingen beginnen mis te lopen als er een nieuwe huurder op het toneel verschijnt. Die heet ook A. Johnson en dat zal aanleiding geven tot een aantal zich opeen stapelende misverstanden.
Het ergste is dat die Anthony Johnson 's avonds thuis blijft en zo de toegang tot de kelder verspert voor Arthur. Die geraakt geestelijk helemaal in de war. En dat leidt tot moord.
Het boek is grotendeels geschreven vantuit het brein van Arthur, de nauwgezetheid en wereldvreemdheid van zijn gedrag wordt verklaard door de opvoeding door tante Gracie.
Alles komt in een stroomversnelling als hij in, zoals later zal blijken onnodige, paniek een brief voor Anthony wegneemt.
Anthony is de tweede protagonist, een man die in een driehoeksverhouding zit en wil dat zijn maitressen een keuze maakt - voor hem uiteraard - en bij haar man weggaat. Ondertussen werkt hij aan een proefschrift over psychopaten.
En dat heeft Rendell subliem gebracht: enerzijds de stukjes die Anthony schrijft over het gedrag van psychopaten, de symptonen en hoe die te herkennen afgewisseld met de "praktijk": Arthur die het plaatje volmaakt illustreert.
Dit is geen detective in de strikte zijn: er lopen wel moordonderzoeken maar die leiden tot niets, het enige effekt is dat Arthur zich opgejaagd voelt en in paniek raakt.
Rendel zorgt, net wanneer er voor Arthur eigenlijk geen uitweg meer is en Anthony ondanks alles toch nog heel onverwacht het geluk vindt, voor een dramatische en totaal onverwachte ontknoping.
Geen speurtocht naar een moordenaar in de klassieke zijn, maar wel een huiveringwekkend inzcht in de geestelijke processen van een moordende psychoot.