Goed geschreven, goede plot, nooit vervelend, mooie beschrijvingen van mensen, dieren en omgeving.

Laatste deel van de trilogie. Het is aan te raden om de vorige delen eerst te lezen om beter te kunnen volgen.
Delia neemt afscheid van Akitu en wordt in dit deel, soms willens nillens, geholpen door een hele reeks mensen die ze kort ontmoet, vaak onverholen schurken. Het is leuk om lezen hoe ze zich er soms krachtdadig en anders gewoon door stom toeval telkens weer kan ongehavend kan uitwerken.
Haar hond, Professor, redt haar meermaals het leven.
Tot op het einde blijft het spannend zowel door de gangsters waar ze mee optrekt, de aktie waar ze aan deelneemt en natuurlijk de ultieme vraag of ze haar vader zal vinden of niet.
Opnieuw valt op dat Fisher niet valt voor het cliché van de edele wilde maar wel nogal goed de werekelijkheid van het wilde westen weergeeft. In geromantiseeerde vorm natuurlijk, anders zou dit een drama in plaats van een avonturenboek zijn.
En omdat het in het WIlde Westen speelt heeft het nog niets van zijn authenticiteit en eigentijdsheid verloren.