Wooncomplex Noorderlicht

Als je een nieuw boek van Carry Slee gelezen hebt of leest is het inhoudelijk en stilistisch geen verrassing. Je weet wat je krijgt. Ik heb geregeld haar lof toegezwaaid ondanks de vaak kritische noten van recensenten. Haar verdienste: ze heeft veel lezers aan het lezen gekregen, onder meer doordat diverse boeken verfilm werden.

Met Noorderlicht verscheen het eerste deel (tenminste dat neem ik aan) van een nieuwe reeks.
Stilistisch eenvoudig (zoals bekend) en - en dat is eigenlijk maar grootste bezwaar - overvol qua problematiek.
Als ik hieronder een lijst van thema's moet schrijven dan wordt het een heel lange lijst. Het gaat van drugshandel, danslessen, relaties, liefdesproblemen, gezinsproblematiek (gezin rond Annabel dat voorkeur geeft aan de pianotalenten van haar zusje),filmpjes op TikTok, armoede, jaloezie tot en met gebeurtenissen in het wooncomplex met een starre familie die tegen diverse activiteiten is.. Dan is de lijst verre van compleet.

Het zijn allemaal herkenbare thema's, maar bij elkaar is het voor te overvloedig. Het dagelijks Het perpectief wisselt trouwens snel, dus dat vergt wel wat leesaandacht.

Er zijn diverse hoofdpersonen: Liz, Oliver, Sophie en Yara , maar ook enkele bijpersonen zoals Kevin en Annabel spelen belangrijke rollen in het verhaal.

De hoofdpersonen wonen niet samen, maar wel in Noorderlicht, het wooncomplex. Het zijn hun avonturen.
Het verhaal eindigt met een slot dat Carry Slee uitnodigt een of meerdere vervolgdelen te schrijven.

Zelf had ik het interessanter gevonden als ze de belevenissen van Kevin - arm gezin, hij gaat verdachte pakketjes rondbrengen om schulden te vereffenen en komt daarbij in aanraking met criminelen, centraal(centraler) had gesteld.

Herkenbaar voor iedereen. Dat kan haast niet anders met zoveel bij de jeugd actuele onderwerpen.
Drie sterren.