Zeg nooit boerin tegen een boer

IJsland is een prachtig land, maar hard om in het binnenland te wonen. De winters zijn er streng, de zomers kort en er moet heel veel werk verzet worden in de zomer. Heida had het als model kunnen maken, heeft ze ook even gedaan, maar ze is terug naar IJsland gegaan om boer te worden. Daarnaast is ze actief in de politiek want een projectontwikkelaar wil graag een dam bouwen en zo een stuwmeer creëren waardoor een heel stuk van het land van Heida onder water zou komen staan. Niet alleen haar land, ook dat van anderen, maar wanneer veel geld geboden wordt, is het moeilijk om te zorgen dat iedereen neen blijft zeggen. De natuur moet blijven zoals hij is. Het klinkt allemaal als een hard leven, zeker als vrouw die zoveel mogelijk alleen wil doen.

Op zich een verhaal dat bewondering wekt, maar o zo slecht geschreven. Zinnen lopen niet, het klinkt allemaal saai en droog met veel herhaling.
Ik kan me niet voorstellen dat het aan de vertaling ligt. Misschien had Heida het interessante verhaal beter door iemand anders laten opschrijven, iemand die er mooier lopende zinnen van had kunnen maken. Zelfs de poëziestukjes tussendoor rammelen. Jammer want ik had er veel meer van verwacht.