De trein van het leven

Raimund Gregorius is leraar Grieks, Latijn en Hebreeuws, een vaste waarde op school, iemand waar je de klok op gelijk kan zetten, iemand met een vaste routine waar hij niet van afwijkt, al 30 jaar niet. Tot hij op een dag op een brug een vrouw ziet waarvan hij denkt dat ze gaat springen. Het blijkt een portugese vrouw te zijn en hij geraakt onmiddellijk in de ban van Lissabon. Hij komt te laat op school en verlaat nadien de school, zonder iets te zeggen, zonder zijn boeken mee te nemen. Hij gaat naar een boekhandel en neemt er een Portugees boek mee van de schrijver Amadeu de Prado. Er gebeurt iets met hem, hij stapt op de trein, richting Lissabon. Hij wil de schrijver, een arts opzoeken, zijn leven leren kennen omdat hij zo geraakt is door het leven van de man zelf.
Amadeu is arts geworden omdat zijn vader, een rechter, dat zo wilde, omdat die zoveel pijn leed als gevolg van een ziekte. Hij was een goede arts, heel geliefd bij zijn patienten, totdat hij een beul van het regime Salazar helpt. Dan keren de mensen zich van hem af. Dat valt hem zwaar. Aan de ene kant moet hij zijn werk als arts doen en iedereen helpen, daar betaalt hij de prijs voor.
Om te compenseren gaat hij bij het verzet.
Dit boek is een zoektocht naar het leven van Amadeu, maar meer nog naar het leven van Gregorius zelf. Al doet hij al jaren hetzelfde, plots stelt hij heel zijn leven in vraag, zijn 'zijn'.
Mooi boek, maar ik had wat moeite met het vele Portugees, ook al werd dat dan wel vertaald.