Drie vrouwen, drie locatie, zo verschillend en toch hetzelfde

Drie vrouwen op verschillende locaties, verschillende werelddelen zelfs en met een totaal verschillende sociale achtergrond.
De Indiase Smita behoort tot de laagste van de laagste sociale klasse in India, de dalits, de onaantastbaren. Haar job: poep scheppen. Ze wil een beter leven voor haar dochter en wil dat ze leert lezen en schrijven. Dat loopt niet helemaal naar wens.
De Itialiaans Guilia is dochter van een pruikenmaker. Haar vader heeft een eigen atelier en zij werkt daar. Haar leven valt in duigen wanneer haar vader in het ziekenhuis belandt en zij het atelier moet runnen.
De Canadese Sarah heeft het helemaal gemaakt. Haar job: keiharde advocate. Ze doet werkelijk alles voor haar werk, twee huwelijken heeft het haar al gekost, ze doet niets samen met haar kinderen, ze is door het glazen plafond geknald. Haar wereld valt in duigen wanneer ze ziek wordt.

Schijnbaar is er geen overeenkomst tussen deze totaal verschillende vrouwen. Ze zijn allemaal uit op een beter leven en op hun vrijheid om te doen wat ze willen doen. Op het einde komen de verhalen toch samen.
Ik was het meest getroffen door het verhaal van de Indiase Smita en daarna dat van Sarah, het verhaal van Guilia vond ik iets minder, maar het heeft zeker zijn functie in het geheel.