Langzame ontrafeling van het geheugen

Een zonnige dag, Cora Bender is samen met haar man en zoontje aan het strand. Ze heeft de intentie om te gaan zwemmen en zichzelf op die manier te verdrinken. Het loopt anders. Ze stoort zich aan een jong koppel en in een vlaag van waanzin steekt ze de man neer, vermoordt hem.
Vanaf het begin is het duidelijk wie de dader is, Cora Bender, maar waarom?
Een psychologische ontrafeling volgt tergend langzaam want er zitten zoveel gaten in het geheugen van Cora dat het moeilijk is ze op te vullen. Wil ze wel weten wat er allemaal gebeurd is?
Cora Bender groeide op in een gezin met een moeder die bezeten was van godsdienst, met een zuster die ziek was, precies altijd op sterven lag en met een vader die in de slaapkamer van zijn gezonde dochter slaapt. Vooral de godsdienstwaan van de moeder vallen op, naast het onvermogen van de vader om iets van het gezin te maken.
De menselijke geest en het verstand kunnen vreemde spelletjes spelen en je vanalles wijsmaken dat niet de waarheid is, maar wel een stukje van de waarheid bevat. Zo gaat het met Cora, ze heeft flarden van herinneringen waar ze al jaren een eigen verhaal rond gemaakt heeft. Een verhaal dat ze voor waar aanneemt, maar dat het daarom niet is.
Je kan eigenlijk alleen maar compassie met Cora hebben, ook al heeft ze een mens gedood.