Matig geslaagd

Kath Redway overleeft ternauwernood een auto-ongeluk, ze slipte over een ijsplek en reed zo een stuwmeer in. Ze herinnert zich niet veel meer van het ongeluk en ook van de de week eraan vooraafgaand. Sinds dat ongeluk doet haar man raar, maar vooral ook haar dochter Lyle. Lyle zit ergens in het autisme-spectrum, wanneer ze geagiteerd is, begint ze met haar handen te flapperen. Ze heeft dingen gezien maar ze kan en wil er niet over praten.

Naarmate de tijd vordert, herinnert ze zich beetje bij beetje terug dingen, maar ze kan ze niet plaatsen, het is als puzzelstukken zonder dat je weet wat je moet maken. Geuren brengen haar heftige herinneringen. Kath woont met haar man Adam en dochter in Dartmoor, op een erg afgelegen plaats in de natuur. Dat hebben ze vooral gedaan voor hun dochter die niet te veel drukte aan haar hoofd aan kan. De natuur speelt een belangrijke rol, maar ook de stenen, de mytische verhalen die errond hangen, zelfs hekserij komt aan bod.

Het is een vrij donker en beklemmend verhaal geworden dat traag gaat omdat herinneringen traag terug komen denk ik dan. Het einde kwam wat onverwachts, als een wit konijn uit een hoed.
Geen topper die blijft hangen, gewoon een degelijk boek.