Lezersrecensie
What the F*ck?!
Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.
Ik vind waargebeurde verhalen altijd erg interessant om te lezen, dus ook naar dit boek was ik erg benieuwd. Het verhaal begint in 2017, op het moment dat de ouders van Saskia bij haar aan de deur staan. Saskia en haar man Paul lagen al in bed. Het blijkt dat Joost dood is. Hij is neergestoken in de metro in Amsterdam. De familie van Joost gaat zelf op onderzoek uit, om te weten wat er gebeurd is. Hij is willekeurig neergestoken door een psychiatrisch patiënt.
Er blijkt al gauw dat er van alles mis gaat in de communicatie tussen politie/OM en de familie. De familie wordt van dingen niet op de hoogte gesteld, en moeten dingen uit de media vernemen. Ook is de communicatie niet altijd even subtiel. Dit zijn enkele zaken die niet meteen in goede aarde vallen bij de familie Wolters, wat ook logisch is. Je hele wereld staat op de kop. Je broer/zoon is vermoord door een willekeurig iemand en het liefst wil je alles hierover weten, want op de een of andere manier wil je begrijpen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Maar als dan informatie niet gedeeld wordt, of op een bekrompen manier verteld wordt, komt dat niet echt empathisch over. Dit gebeurt regelmatig gedurende het onderzoek en Saskia en haar familie besluiten ook zelf dingen te gaan onderzoeken, maar dan vooral hoe de verschillende instanties gewerkt hebben en dan blijkt dat er tegenstrijdige dingen gezegd wordt.
Ik heb onder het lezen ook regelmatig gedacht ‘What the f*ck? Hoe kan dit in Nederland?’ Een verdachte die in het verleden gewoon zijn opgelegde maatregelen niet gekregen heeft, omdat hij naar het buitenland ging. Dezelfde verdachte die van alles uitspookt in de gevangenis in Vught en dan toch verplaatst wordt naar een kliniek. Ongelofelijk. In de kliniek krijgt hij vrijheden omdat zijn dossier niet compleet is, omdat deze persoon weigert dat zijn gegevens gedeeld worden. Het is toch ongelofelijk dat een veroordeelde mag weigeren dat zijn gegevens gedeeld worden, zodat zijn behandelaars niet alle informatie over hem hebben en dus ook niet weten wat hij voor gevaar vormt. En dit blijkt niet de enige zaak in Nederland waarbij dit gebeurt. Ik kan me de zorgen van Saskia en haar familie goed voorstellen. Maar ik heb ook respect dat ze, ondanks hun eigen verdriet om het verlies van Joost, zich zo inzetten om al deze dingen boven tafel te krijgen en het gevecht aan gaan met de instanties. Want het is duidelijk dat zij niet altijd heel open hier over willen en wellicht mogen zijn.
Als je geïnteresseerd bent in de Nederlandse rechtsgang en de dingen die er in Nederland, ongelofelijk maar waar, mis kunnen gaan dan kan ik alleen maar zeggen ‘Lees dit boek’, want ik denk dat je dan inderdaad net als mij regelmatig zult denken ‘What the f*ck?’.
Ik vind waargebeurde verhalen altijd erg interessant om te lezen, dus ook naar dit boek was ik erg benieuwd. Het verhaal begint in 2017, op het moment dat de ouders van Saskia bij haar aan de deur staan. Saskia en haar man Paul lagen al in bed. Het blijkt dat Joost dood is. Hij is neergestoken in de metro in Amsterdam. De familie van Joost gaat zelf op onderzoek uit, om te weten wat er gebeurd is. Hij is willekeurig neergestoken door een psychiatrisch patiënt.
Er blijkt al gauw dat er van alles mis gaat in de communicatie tussen politie/OM en de familie. De familie wordt van dingen niet op de hoogte gesteld, en moeten dingen uit de media vernemen. Ook is de communicatie niet altijd even subtiel. Dit zijn enkele zaken die niet meteen in goede aarde vallen bij de familie Wolters, wat ook logisch is. Je hele wereld staat op de kop. Je broer/zoon is vermoord door een willekeurig iemand en het liefst wil je alles hierover weten, want op de een of andere manier wil je begrijpen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Maar als dan informatie niet gedeeld wordt, of op een bekrompen manier verteld wordt, komt dat niet echt empathisch over. Dit gebeurt regelmatig gedurende het onderzoek en Saskia en haar familie besluiten ook zelf dingen te gaan onderzoeken, maar dan vooral hoe de verschillende instanties gewerkt hebben en dan blijkt dat er tegenstrijdige dingen gezegd wordt.
Ik heb onder het lezen ook regelmatig gedacht ‘What the f*ck? Hoe kan dit in Nederland?’ Een verdachte die in het verleden gewoon zijn opgelegde maatregelen niet gekregen heeft, omdat hij naar het buitenland ging. Dezelfde verdachte die van alles uitspookt in de gevangenis in Vught en dan toch verplaatst wordt naar een kliniek. Ongelofelijk. In de kliniek krijgt hij vrijheden omdat zijn dossier niet compleet is, omdat deze persoon weigert dat zijn gegevens gedeeld worden. Het is toch ongelofelijk dat een veroordeelde mag weigeren dat zijn gegevens gedeeld worden, zodat zijn behandelaars niet alle informatie over hem hebben en dus ook niet weten wat hij voor gevaar vormt. En dit blijkt niet de enige zaak in Nederland waarbij dit gebeurt. Ik kan me de zorgen van Saskia en haar familie goed voorstellen. Maar ik heb ook respect dat ze, ondanks hun eigen verdriet om het verlies van Joost, zich zo inzetten om al deze dingen boven tafel te krijgen en het gevecht aan gaan met de instanties. Want het is duidelijk dat zij niet altijd heel open hier over willen en wellicht mogen zijn.
Als je geïnteresseerd bent in de Nederlandse rechtsgang en de dingen die er in Nederland, ongelofelijk maar waar, mis kunnen gaan dan kan ik alleen maar zeggen ‘Lees dit boek’, want ik denk dat je dan inderdaad net als mij regelmatig zult denken ‘What the f*ck?’.
1
Reageer op deze recensie
