Lezersrecensie
wederom een bruisende roman van Joshua's strapatsen
In deel 3 van de strapatsen rond Joshua duwt Erna Sassen ons opnieuw de wereld van jongeren binnen. Hoewel je dit deel in principe apart kan lezen, is het wel een meerwaarde als je ook de twee voorgaande delen gelezen hebt om bepaalde personages en situaties beter te kunnen duiden.
Het gulpende, niets ontziende taaltje dat ook een handelskenmerk was in de eerdere boeken, is hier wederom gebruikt, en net zoals daar is die ongetemperde stem ongezien en verfrissend. Ondanks dat ik vreesde dat ik het er misschien mee gehad zou hebben na 2 delen, bleef het boeien, evenzo de tekeningen van Joshua (of Martijn van der Linden) die doorheen het boek dwarrelen.
Joshua heeft nu weliswaar een relatie met de ravissante Lindsey, maar de onzekerheden blijven, en het is zo knap hoe Erna Sassens dat 'blijven malen en overdenken' zo treffend kan vertellen. De ondertussen vertrouwde personages Sergio en Dylan tekenen present en zijn nog steeds hun heerlijke ongefilterde zelve, maar ook Zivan, die in boek 1 was 'ontvoerd' naar Irak, keert terug naar Nederland, mét timide zoontje Alan, die ontdooit wanneer hij bij zijn kip kan zijn.
Weer graag gelezen dus, deze bruisende roman. Enige kritiekpuntje zou kunnen zijn dat het boek alludeert op de Nederlandse actualiteit, wat het misschien voor een Vlaams lezerspubliek wat minder toegankelijk maakt. Maar dat is detailkritiek, want deze roman, zoals zijn voorgangers al bewezen, is opnieuw zeer leesbaar.
Het gulpende, niets ontziende taaltje dat ook een handelskenmerk was in de eerdere boeken, is hier wederom gebruikt, en net zoals daar is die ongetemperde stem ongezien en verfrissend. Ondanks dat ik vreesde dat ik het er misschien mee gehad zou hebben na 2 delen, bleef het boeien, evenzo de tekeningen van Joshua (of Martijn van der Linden) die doorheen het boek dwarrelen.
Joshua heeft nu weliswaar een relatie met de ravissante Lindsey, maar de onzekerheden blijven, en het is zo knap hoe Erna Sassens dat 'blijven malen en overdenken' zo treffend kan vertellen. De ondertussen vertrouwde personages Sergio en Dylan tekenen present en zijn nog steeds hun heerlijke ongefilterde zelve, maar ook Zivan, die in boek 1 was 'ontvoerd' naar Irak, keert terug naar Nederland, mét timide zoontje Alan, die ontdooit wanneer hij bij zijn kip kan zijn.
Weer graag gelezen dus, deze bruisende roman. Enige kritiekpuntje zou kunnen zijn dat het boek alludeert op de Nederlandse actualiteit, wat het misschien voor een Vlaams lezerspubliek wat minder toegankelijk maakt. Maar dat is detailkritiek, want deze roman, zoals zijn voorgangers al bewezen, is opnieuw zeer leesbaar.
1
Reageer op deze recensie