Tomeloos debuut!

Propvol stickertjes plakte ik dit prijsbeest (winnaar Boon én Libris Literatuurprijs, moet je kunnen!) "Oroppa" (=Europa in het Arabisch), het debuut van de Nederlands-Marokkaanse Safae el Khannoussi.
Het was nochtans met enige voorzichtigheid dat ik in het boek stapte: een boek dat twee keer een prijs in de wacht sleept en overstelpt wordt met zowel jubel- als scheldtirades: in welk avontuur zou ik me storten en vooral: in welk kamp zou ik eindigen: die van de lovers of die van de haters? (ik houd je nog even in spanning, haha, eerst verderlezen gij sloeber ;))

"Oroppa" is een wervelend verhaal, dat me meteen vanaf het eerste hoofdstuk (de doodstrijd én wederopstanding van protagonist Salomé Abergel, een kunstenares met een markante levenswandel) bij de lurven greep. Van het ene verhaal tuimel je in het andere: je maakt kennis met haar zoon Irad, die een café runt in Parijs waar de meest vreemde personages opduiken; de zwalpende en zwiepende ex-cipier Yousef Slaoui; de immer zoekende Hannah Melger, curator en beheerder van het werk van Salomé en de advocaat/kantoorklerk tegen wil en dank Azzedine Attor. En dat is dan nog maar een handvol van de vele sujets die de revue passeren.
Hoewel velen de draad kwijt geraakten door de hoeveelheid aan personages, heb ik me er vooral aan overgegeven, alsof je in een café zit en luistert naar de meest bizarre verhalen die daar verteld worden. Heerlijk hoe al die tjoolders in geuren en kleuren hun niet altijd even rechtlijnige parcours met de welwillende luisteraar delen. Het verhaal stuwt je voort, en als een camera zoomt het nu en dan in op een personage, om daarna weer uit te zoomen op zoek naar een nieuwe interessante invalshoek.

Moest ik af en toe terugbladeren en herlezen wat ik eerder las? Ja.
Duidde ik talrijke woorden en zinnen aan die beklijfden en resoneerden (purgatorium, mesquinerie, crepusculair, delirant, iemand?)? Opnieuw ja.
Is dit boek een dubbele prijs waardig? Wat mij betreft: JA! Al begrijp ik ook dat lezers afhaken (dit is alvast geen boek waarmee ik mijn leerlingen kan paaien) of zich misschien stoorden aan de overdadige en barokke taal. Hoewel ik me daar soms ook mateloos aan kan ergeren, was dat in dit boek alleszins niet het geval. Enkel de 'cahiers' op het einde waren minder mijn ding, maar mijn eindconclusie is toch positief. Een verhaal over 'mensen aan de rafelrand', mensen op de vlucht of op de dool, mensen die een verleden meetorsen dat je liever vergeet ('nachtelijke narigheid', zalige alliteratie en synoniem voor nachtmerrie!), mensen op zoek naar hun plaats op de wereld.
Proficiat Safae, wat een tomeloos debuut pende je me daar neer!

Enkele citaten:
"Een vreemd land bleef een vreemd land, en overal waar hij kwam voelde hij zich, ironisch genoeg, een toeschouwer in een toneelstuk waarin zijn rol in een onbegrijpelijke taal was geschreven."
"Tegen de grillen van de verslaving gebruikt hij de discipline, tegen de armoede de ijdelheid, tegen de eenzaamheid en de verveling de televisie en de socialemediaplatforms."