Beklijvend boek over een tiener op zoek naar zichzelf

In de zomervakantie beklim ik graag de berg boeken die ik doorheen het jaar verzamelde, boeken die ik kocht omdat iemand me ze aanraadde, omdat ik ze gekregen heb of omdat een recensie me nieuwsgiering maakte. "Liften naar de hemel" van Lex Paleaux trok mijn aandacht omdat onze graadcoördinator en leerlingenbegeleider, tevens LO-leerkracht, het tipte op het kerstlijstje van onze school. Hij vond het een belangrijk boek voor jongeren, onder meer omdat het gaat over mentale weerbaarheid. Dit jaar in februari won het boek ook de Boekhandelsprijs in Nederland.

Naar ik begrepen heb, is dit boek gebaseerd op de ervaringen van de auteur zelf, die net als protagonist Quintin op zijn zestiende alles en iedereen achterlaat om naar Canada te trekken, in de hoop daar aan een nieuw hoofstuk te kunnen beginnen en de ballast uit zijn verleden achter zich te laten. Hij komt terecht in een streng religieus gezin, waar er van warmte en genegenheid absoluut geen sprake is. Het woeste leven daar vergt het uiterste van zijn krachten en stelt hem zwaar op de proef. Er wordt misbruik van hem gemaakt, en ieder sprankeltje geluk lijkt wel meteen de grond ingeduwd te worden. Toch weet hij zich er doorheen te slaan, mede door de vriendschap die hij opbouwt met domineeszoon Mike en de schattige Ruth, een meisje met een mentale beperking, die net daarom zo ontwapenend en liefdevol is.

Dit is een boek dat ik volgend schooljaar zeker ga promoten bij mijn leerlingen. De camaraderie en de troostende kracht van muziek (Meat Love maakt een niet onopgemerkte passage in het boek) maken de soms wrede houding van Quintens opvanggezin en werkgever boer Fletcher verteerbaar. Ik meen dat het inderdaad een boek is dat mijn leerlingen, zoekende tieners die soms die overweldigende wereld moeten trotseren, kan helpen om dingen te relativeren, en te beseffen dat je soms door de regen moet vooraleer de zon weer schijnt.