Verwarring voor de Cazalet's en de lezers

Voor mij was het tweede deel van de Cazalet-kronieken de kennismaking met de Cazalet-familie; dit is alweer het derde deel en de titel Verwarring is zeer goed passend. Niet alleen de personages in het boek ervaren verwarring, verwarrende gebeurtenissen en gevoelens, maar ook voor de lezer wordt er voldoende verwarring gecreëerd om de lezer goed bij de les te houden.

Dit boek begint in maart 1943, waar Polly worstelt met hoe alles nu verder moet na het overlijden van haar moeder. Clary schrijft trouw dagboeken aan haar vader in de hoop dat hij ze ooit kan lezen en zo alles hoort over het wel en wee van de familie. Louise neemt een grote sprong naar volwassenheid en stapt in de rol van de vrouw van zeeofficier Michael. Het boek volgt vooral deze drie dames en zij krijgen hun eigen hoofdstukken in het boek, daarnaast zijn er hoofdstukken over de familie. Er komen vele personages aan het woord in deze delen en soms is het even een uitdaging om direct te achterhalen wie er aan het woord is.

De relaties voeren de boventoon en deze tonen zijn bijna allemaal vals, er is in bijna alle relaties wel iets wat niet helemaal klopt. Waar deel 2 vooral de nadruk had voor Clary en Polly en Louise en de vriendschappen van de meiden, zijn de meiden nu allemaal wat volwassener en wordt de vriendschap aan de kant geschoven en plaats gemaakt voor verliefdheid en intriges. Het huwelijk van Louise speelt een belangrijke rol, en dat is niet er vreemd want het is een heel bijzondere relatie tussen haar en Michael en haar schoonfamilie. De oudere generatie speelt in dit deel iets meer een bijrol en ook daar komen bijzondere ervaringen snel achterelkaar voorbij. Hugh rouwt om zijn vrouw, Edward zoekt nog steeds spanning buiten de deur en zijn vrouw Villy wil zich nuttig maken door flink bezig te zijn. Rachel zorgt nog steeds voor iedereen behalve zichzelf, en de liefde lijkt volledig aan haar voorbij te gaan.

Waar in de eerdere delen nog tijd werd genomen voor uitgebreide omschrijvingen van idyllische plaatjes en prachtige beschrijvingen werden gegeven waar beeld en geluid haast tot leven konden komen, wordt in dit deel alle ruimte gereserveerd voor vele gebeurtenissen die zich in sneltreinvaart afspelen. Met de gevoelens die men daarover zelf heeft, want emoties worden nog steeds niet echt besproken of gedeeld. Waar eerder het leven in Sussex op de voorgrond was, verplaatst het verhaal zich in het volgen van de dames naar London, waar het leven nu eenmaal wat sneller gaat. Dit zorgt ervoor dat het betoverende effect van de eerdere delen weg is, en dit nu omslaat in hard werken voor de lezer: met soms wat verwarring, fronsen en het af en toe moeten herlezen van een soms zelfs soap-achtig verhaal.