Lezersrecensie
Sterk en geloofwaardig
Ik heb er even over gedaan om dit boek uit te lezen. Ik wilde het namelijk graag per deel lezen en soms kostte dat even wat tijd.
Dit boek is opgebouwd uit zes delen. Tussen elk deel zit zeven jaar tijd. Het boek begint in 1987 bij de geboorte van Cora’s zoon en loopt door tot 2022. We volgen in alle delen zowel moeder Cora als zus Maia. Daarnaast volgen we Bear, Julian en Gordon, de mogelijke namen die Cora haar zoon geeft. We zien hoe zijn leven zich ontwikkelt afhankelijk van de naam die zijn moeder hem geeft.
Ik vond het begin erg sterk en geloofwaardig. Cora kiest een bepaalde naam en de reactie die haar man daarop heeft is levensbepalend en ook ‘logisch’ in de context van dit boek. Dus de eerste twee delen waren daarom erg boeiend. Echter vond ik het derde, vierde en vijfde deel iets moeilijker om door te komen, omdat er dingen gebeurden die voor mij niet logisch voelden of eerlijk waren. Het zesde deel was een mooie afronding van het verhaal, maar de epiloog die volgde bracht me compleet in verwarring. Daarover later meer.
De taal in dit boek was niet moeilijk. De perspectiefwisselingen verliepen soepel binnen de bepaalde delen. De moeilijkheid van dit boek zit hem in je hoofd erbij houden en in je eigen hoofd goed geordend houden hoe Bear, Julian en Gordon zich ontwikkelen en wat ze hebben meegemaakt.
Wat de schrijver knap doet, is alle delen weer met elkaar vermengen. Bijvoorbeeld homoseksualiteit zit in alle delen, net als bepaalde hobby’s of interesses van de verschillende personages. Ook kruisen de levens van bepaalde bijfiguren zowel in het deel van bijvoorbeeld Julian als Gordon. Dat is knap gedaan.
Vanaf hier spoilers:
Het is moeilijk om een conclusie te trekken over welke naam nu ‘het beste’ was. Bear lijkt het gelukkigst te zijn geweest, maar overlijdt jong. Gordon lijkt het het zwaarst te hebben gehad, maar redt uiteindelijk zijn moeder. Ook Julian heeft het zwaar, maar hij komt toch terug bij zijn grote liefde.
Uit de epiloog blijkt uiteindelijk dat Cora geen van deze namen heeft gekozen, maar ‘Hugh’ koos. De epiloog bracht mij heel erg in verwarring omdat deze vanuit Cora’s man is geschreven op het moment dat hij overleed aan een hartaanval. Ik snap alleen niet precies wie er nu bedoeld worden met ‘een vrouw’ etcetera. Als iemand dit voor mij kan ophelderen: heel graag!
Dit boek is opgebouwd uit zes delen. Tussen elk deel zit zeven jaar tijd. Het boek begint in 1987 bij de geboorte van Cora’s zoon en loopt door tot 2022. We volgen in alle delen zowel moeder Cora als zus Maia. Daarnaast volgen we Bear, Julian en Gordon, de mogelijke namen die Cora haar zoon geeft. We zien hoe zijn leven zich ontwikkelt afhankelijk van de naam die zijn moeder hem geeft.
Ik vond het begin erg sterk en geloofwaardig. Cora kiest een bepaalde naam en de reactie die haar man daarop heeft is levensbepalend en ook ‘logisch’ in de context van dit boek. Dus de eerste twee delen waren daarom erg boeiend. Echter vond ik het derde, vierde en vijfde deel iets moeilijker om door te komen, omdat er dingen gebeurden die voor mij niet logisch voelden of eerlijk waren. Het zesde deel was een mooie afronding van het verhaal, maar de epiloog die volgde bracht me compleet in verwarring. Daarover later meer.
De taal in dit boek was niet moeilijk. De perspectiefwisselingen verliepen soepel binnen de bepaalde delen. De moeilijkheid van dit boek zit hem in je hoofd erbij houden en in je eigen hoofd goed geordend houden hoe Bear, Julian en Gordon zich ontwikkelen en wat ze hebben meegemaakt.
Wat de schrijver knap doet, is alle delen weer met elkaar vermengen. Bijvoorbeeld homoseksualiteit zit in alle delen, net als bepaalde hobby’s of interesses van de verschillende personages. Ook kruisen de levens van bepaalde bijfiguren zowel in het deel van bijvoorbeeld Julian als Gordon. Dat is knap gedaan.
Vanaf hier spoilers:
Het is moeilijk om een conclusie te trekken over welke naam nu ‘het beste’ was. Bear lijkt het gelukkigst te zijn geweest, maar overlijdt jong. Gordon lijkt het het zwaarst te hebben gehad, maar redt uiteindelijk zijn moeder. Ook Julian heeft het zwaar, maar hij komt toch terug bij zijn grote liefde.
Uit de epiloog blijkt uiteindelijk dat Cora geen van deze namen heeft gekozen, maar ‘Hugh’ koos. De epiloog bracht mij heel erg in verwarring omdat deze vanuit Cora’s man is geschreven op het moment dat hij overleed aan een hartaanval. Ik snap alleen niet precies wie er nu bedoeld worden met ‘een vrouw’ etcetera. Als iemand dit voor mij kan ophelderen: heel graag!
1
Reageer op deze recensie