Een goede feelgood met een diepere laag, aandacht voor alzheimer

Het verhaal
Iris woont samen met haar moeder, die de ziekte alzheimer heeft, samen in een dijkhuisje en werkt met veel plezier in een theatercafé. ⁣
Iris’ biologische vader heeft hen in haar jeugd verlaten en ze is vastberaden om hem op te sporen. Wanneer ze een verontrustend bericht krijgt, kan ze niet anders dan haar moeder laten opnemen in een verpleeghuis. Maakt ze de juiste keuze? Kan Iris’ moeder nog helpen bij het vinden van haar biologische vader en waarom slaat haar hoofd toch steeds op hol van die aantrekkelijke zorgmanager? ⁣
⁣
Is het een aanrader?
Wauw, ik zei het al in een eerdere post: ik ben onder de indruk van dit verhaal. ⁣
Danielle van Helden schreef een goede feelgood met een diepere laag, ze gaf aandacht aan alzheimer. Een onderwerp dat nog altijd onderbelicht is én moeilijk blijft om in te verplaatsen als je het niet van dichtbij meegemaakt hebt. Danielle is erin geslaagd om de perfecte woorden te gebruiken om het onderwerp te belichten. Het boek is moeilijk weg te leggen én blijft je boeien. ⁣
Je krijgt een realistische kijkje in het leven van Iris, waarbij er ook genoeg ruimte is voor luchtige gebeurtenissen. ⁣
⁣
Het verhaal is toegevoegd aan mijn lijstje met favorieten! ⁣
Jammer dat ik mijn moeder geen fysiek exemplaar kan geven..⁣