De laatste bladzijde kwam veel te snel in zicht…

April Books, enorm bedankt voor het recensie exemplaar!

Het verhaal
Bram leeft na het overlijden van zijn vader met veel verdriet.
Wanneer daarnaast de werkdruk te hoog wordt, probeert hij in drank en drugs ontspanning te vinden. Dit gaat al snel helemaal mis en een opname in een verslavingskliniek is dan ook onvermijdelijk. Hij laat zichzelf met tegenzin opnemen, totdat hij in zijn therapeut Maarten dé gesprekspartner vindt bij wie hij zich meer dan thuis voelt.
Ook Maarten loopt met een trauma rond en wil koste wat het kost zijn patiënten helpen in de hoop dat hen en hun naasten niet hetzelfde overkomt en zijn verleden zich herhaalt. Waar hij zijn collega’s altijd op het hart heeft gedrukt een zekere afstand tot hun patiënten te bewaren, krijgt hij het hier zelf bij Bram steeds moeilijker mee…

Is het een aanrader?
Met het lezen van ‘Tot op de bodem’ maak ik kennis met het werk van auteur Ryanne Veldkamp en het debuut van Roel Dirven. De cover geeft de hoofdpersonages Bram en Maarten prachtig weer en de tekst op de sprayed edges geeft net dat beetje extra waardoor je al vóór het lezen onder de indruk bent. De schrijfstijl van het schrijversduo is zeer vlot en zodanig prettig leesbaar dat je door de hoofdstukken heen vliegt, het tempo is gedurende het hele boek hoog maar precies goed. Het perspectief wisselt af van Maarten naar Bram en terug, je krijgt dan ook een compleet beeld en bent als het ware ‘alwetend’. In het eerste deel krijgen de karakters van de heren langzaamaan vorm, wordt duidelijk dat ze beiden worstelen met het verleden en ze niet de beste versie van zichzelf (kunnen) zijn. Vanaf het middenstuk kruisen ze elkaars pad, wat volgt is een indrukwekkend verhaal met trauma, tegenslagen, onzekerheid, verslaving maar bovenal liefde in de hoofdrol. Veldkamp en Dirven weten de gevoelens zo realistisch te beschrijven dat je ze zelf ervaart, je leeft dan ook ontzettend mee en geeft hen het liefst een dikke knuffel. Niet alleen Maarten en Bram weten een plek in je hart te veroveren, de overige personages krijgen een logische, mooie rol in de verschillende verhaallijnen. Stiekem hoop ik dat zus Soof en broer Freek nog een eigen boek krijgen, ze verdienen het en ik ben razend benieuwd geworden naar de beweegredenen van deze twee. Alhoewel de laatste bladzijde veel te snel in zicht kwam, sla je met een voldaan en trots gevoel het boek dicht met nog maar één gedachte: de hoop dat het niet bij dit ene verhaal van dit schrijversduo blijft.

4,5 hartje!