Indrukwekkend en krachtig

De laatste bladzijden ebben weg en ik sla dit boek met een zucht dicht. Bijna 400 bladzijden lang was ik in de ban van het boek de laatste getuige van Frank Krake waarin hij verslag doet van de overlevingstocht van Wim Aloserij tijdens de tweede Wereldoorlog.

We leren Wim kennen in zijn jonge jaren in Amsterdam waar hij woont met zijn moeder, zijn zus Jo, halfbroer Henk en zijn stiefvader. Later wordt er nog een halfbroertje geboren. Wim raakt deze jaren gehard want veel geld was er niet, als dit er al eens was verzoop zijn stiefvader dit weekgeld. Wim moet zich vaak verstoppen omdat zijn stiefvader een kwade dronk over zich had. Aan klappen ontkwam Wim niet. Onzichtbaar maken en alert zijn worden een tweede natuur en misschien hebben deze eigenschappen naast een sterke geest Wim door de vreselijke oorlogstijd geholpen.

Wim ontkomt niet aan de Arbeitseinsatz en moet zoals zovelen werken in Duitsland. Hij weet te ontkomen met een vriend en duikt onder. De Duitsers komen achter de schuilplaats en Wim wordt op transport gezet naar Kamp Amersfoort. Al spoedig wordt hij afgevoerd naar kamp Neuengamme, een plaats in Noord-Duitsland. Hier geldt 'Vernichtung durch Arbeit' en daar is geen woord te veel van gezegd. Onder erbarmelijke omstandigheden moeten de mannen aan het werk. Ze worden gehesen in dunne streeppakken en dragen dit dag en nacht, weer of geen weer. Ze krijgen enkel koolraapsoep en een homp beschimmeld brood. Het werk in het nabijgelegen Husum is nog zwaarder, hier wordt gewerkt aan een anti-tankgracht.

Het leven is niet te bevatten zwaar en er vallen veel slachtoffers door ziekten, ontberingen en de immens slechte behandeling van de Duitsers. Wim weet zich meestal onopvallend door het kamp te bewegen en krijgt af en toe werkzaamheden in het kamp te doen waarbij hij een klein beetje op kracht kan komen of geen nat pak oploopt.

Als de bevrijding nabij is raken de Duitsers in paniek en wissen hun sporen zoveel als kan uit en de kampgevangenen worden overgebracht naar grote schepen in de Lübecker bocht. Wim zit ook op zo'n boot, de Cap Arcona.
Door miscommunicatie en misleiding van de Duitsers worden de Duitse boten gebombardeerd om te voorkomen dat de Duisters kunnen vertrekken naar Zweden om vanuit daar de oorlog voort te zetten. Drie schepen worden geraakt. Er komen 7000 gevangenen om.

Als een wonder weet Wim een roeibootje te bemachtigen en aan land te komen. Hij is één van de weinige overlevenden van de bootramp. Na vele formaliteiten kan hij na enkele weken zijn familie in de armen sluiten.
Het duurt wel even voor Wim lichamelijk hersteld, geestelijk is een ander verhaal. Hij wordt vaak wakker door nachtmerries. Zijn geest is sterk en hij kan vergeven. Nu zo veel jaren later doet hij zijn verhaal, als laatste getuige van het overleven van drie concentratiekampen en een scheepsramp.

Het boek heeft een bijzonder mooie vormgeving. Lettertype, papiersoort en het prachtige beeldmateriaal, een lust om te lezen maar zeker ook om te zien.

Het was een voorrecht om als één van de eersten dit boek te mogen lezen, Frank Krake heeft dit verhaal op een zeer levendige manier opgetekend. Het is een aangrijpend verhaal, vol gruwelijkheden maar ook een verhaal vol wilskracht, moed en kracht. Een verhaal van een overlever!

Bedankt uitgeverij achtbaan, samenlezen is leuker, Frank Krake en lest best Wim Aloserij. Dit verhaal heeft mij vanaf het begin tot aan het eind geboeid, een verhaal wat verteld moest worden. Het is één van die zeldzame pareltjes die voorbijkomen.