Lezersrecensie
de façade van glas begint te barsten
Spanning en psychologie in perfecte balans
In het tweede deel van de Leo Asker-serie dompelt Anders de la Motte je onder in een gelaagd verhaal waar psychologische spanning en subtiele machtsspelletjes hand in hand gaan. De auteur creëert een sfeer die tegelijkertijd beklemmend en onweerstaanbaar is. Het samenspel tussen persoonlijke trauma’s en professionele ambities geeft het verhaal een extra lading die je niet zomaar loslaat.
Een opdracht met schaduwkanten
Martin Hill wordt betrokken bij een onderzoek dat hem al jaren intrigeert. De zaak reikt verder dan de feiten: ze tast zijn morele kompas af en wekt vragen over zijn rol en drijfveren. Door Hill's perspectief krijg je een intrigerende inkijk in hoe obsessie en nieuwsgierigheid kunnen botsen — en uiteindelijk iets onthullen wat beter verborgen was gebleven.
Leo’s reis tussen verleden en heden
Leo Asker staat onder druk. De schaduw van haar vader laat haar niet los, en het risico dat ze opnieuw in zijn greep raakt is levensgroot. Tegelijkertijd worstelt ze met haar ambities: de felbegeerde positie die zij wil is nu in handen van Hellman — een collega die even competent als confronterend is. Hellman fungeert als spiegel én uitdager, wat Leo tot het uiterste drijft. Haar gevecht is zowel intern als extern, wat haar karakter rijk en herkenbaar maakt.
De kracht van verbeelding
Wat De man van glas zo memorabel maakt, is de visuele kracht van de schrijfstijl. De la Motte laat scènes zich ontvouwen alsof je een zorgvuldig geregisseerde thriller bekijkt: iedere beschrijving voelt als een shot met betekenis, elke dialoog draagt gewicht. Je leest het niet alleen — je beleeft het.
Een waardig vervolg met een eigen ziel
Dit tweede deel is geen herhaling, maar een verdieping. Voor lezers die hunkeren naar thrillers met karakterdiepte, morele complexiteit en een cinematografische flair is De man van glas een schot in de roos. Anders de la Motte toont opnieuw dat hij meer doet dan verhalen vertellen — hij schept werelden waarin je wilt (en soms moet) verdwalen.
In het tweede deel van de Leo Asker-serie dompelt Anders de la Motte je onder in een gelaagd verhaal waar psychologische spanning en subtiele machtsspelletjes hand in hand gaan. De auteur creëert een sfeer die tegelijkertijd beklemmend en onweerstaanbaar is. Het samenspel tussen persoonlijke trauma’s en professionele ambities geeft het verhaal een extra lading die je niet zomaar loslaat.
Een opdracht met schaduwkanten
Martin Hill wordt betrokken bij een onderzoek dat hem al jaren intrigeert. De zaak reikt verder dan de feiten: ze tast zijn morele kompas af en wekt vragen over zijn rol en drijfveren. Door Hill's perspectief krijg je een intrigerende inkijk in hoe obsessie en nieuwsgierigheid kunnen botsen — en uiteindelijk iets onthullen wat beter verborgen was gebleven.
Leo’s reis tussen verleden en heden
Leo Asker staat onder druk. De schaduw van haar vader laat haar niet los, en het risico dat ze opnieuw in zijn greep raakt is levensgroot. Tegelijkertijd worstelt ze met haar ambities: de felbegeerde positie die zij wil is nu in handen van Hellman — een collega die even competent als confronterend is. Hellman fungeert als spiegel én uitdager, wat Leo tot het uiterste drijft. Haar gevecht is zowel intern als extern, wat haar karakter rijk en herkenbaar maakt.
De kracht van verbeelding
Wat De man van glas zo memorabel maakt, is de visuele kracht van de schrijfstijl. De la Motte laat scènes zich ontvouwen alsof je een zorgvuldig geregisseerde thriller bekijkt: iedere beschrijving voelt als een shot met betekenis, elke dialoog draagt gewicht. Je leest het niet alleen — je beleeft het.
Een waardig vervolg met een eigen ziel
Dit tweede deel is geen herhaling, maar een verdieping. Voor lezers die hunkeren naar thrillers met karakterdiepte, morele complexiteit en een cinematografische flair is De man van glas een schot in de roos. Anders de la Motte toont opnieuw dat hij meer doet dan verhalen vertellen — hij schept werelden waarin je wilt (en soms moet) verdwalen.
1
Reageer op deze recensie
