Idee prima, uitvoering matig

Ondernemer en strategisch adviseur Martin van Es wil een betere wereld creëren voor onze kinderen en kleinkinderen. Hij sprak met wetenschappers, politici, economen en geestelijk leiders die hij allen dezelfde vraag stelde: ‘Wat zou jij doen als je de zeggenschap had over de wereld?’ Aan de hand van hun antwoorden en zijn eigen inzichten kreeg het idee voor dit verhaal vorm en schakelde hij schrijver Andrew Crofts in om dat op papier te zetten. Dit alles wordt ondersteund door de website TheJoeProject.eu. Met The Joe Project wil hij, volgens de oproep aan het eind van het boek, wereldleiders uitdagen die belangrijke eerste stappen te zetten.

Op een dag valt over de hele wereld de duisternis in; de zon is gedoofd, dus is er ook geen maan die de aarde kan verlichten. Ook op de school waar Sophie werkt, is het ineens donker en worden de kinderen snel de school ingeloodst. Vanuit het lokaal ziet ze opeens een zonderlinge man. Hoe heeft hij de bewaking weten te omzeilen en moet ze die nu alsnog inschakelen? Sophie besluit om eerst zelf naar hem toe te gaan om te vragen wat hij daar doet en waar hij vandaan komt. Ze voelt gelijk een klik met hem en biedt hem het gebruik van haar appartement aan.
Als ‘s avonds een aantal kinderen langs komt, komen ze erachter dat hij ervoor gezorgd heeft dat de duisternis inviel en dat hij de zoon van God is. Jezus vinden ze niet zo’n goede naam, en op de vraag van Hugo, een leerling, hoe hij zelf genoemd wil worden, antwoordt hij ‘Zeg maar Joe’.
De ouders van Hugo zijn wetenschappers die zich bezig houden met het behoud van de wereld en hebben een aantal invloedrijke medestanders gevonden om hun plannen tot uitvoer te brengen. Deze twaalf komen regelmatig samen en hebben leefregels opgesteld waar in een ideale wereld iedereen zich aan zou moeten houden. Ze pleiten voor het afschaffen van de wapenindustrie en een gelijke verdeling van voedsel en welvaart, scholing en goede gezondheidszorg voor iedereen. Het plan voorziet ook in een basisinkomen voor iedereen, “waarbij de mensen, als ze daartoe in staat zijn, de morele verantwoordelijkheid nemen in ruil daarvoor te werken, met een beperking op de hoogste salarissen. We vinden niet dat iedereen hetzelfde inkomen moet hebben, want we hebben allemaal stimulansen nodig en geld is daar een heel belangrijke van,...” En daar wringt nu net de schoen wat mij betreft, want wie gaat dat bepalen? Zo ontstaat er toch weer een macht structuur, waarbij de gelijkheid wegvalt. Van iemand met een basisinkomen wordt wel verwacht dat de morele verantwoordelijkheid genoeg is om te werken, maar een ander moet extra beloond worden. Zo lang als de mens niet echt wil delen, iedereen als gelijkwaardig ziet, is dit een mooi verhaal, maar blijft het een utopie.
Joe vindt het echter een prima plan en treedt op als woordvoerder om zo het plan wereldwijd naar buiten te brengen. Iedereen is snel overtuigd dat hij inderdaad de zoon van Jezus is, omdat hij mensen geneest en zelfs weer uit de dood opwekt. Kortom, het gaat allemaal heel vlot en vrij soepel en zo kan hij al snel de aarde weer verlaten. Hoe het daarna gaat met de uitvoering van de plannen gaat blijft in het duister.
De plannen die in boek worden ontvouwd zijn niet nieuw of opzienbarend en zolang er geen echte uitwerking geboden wordt, voegt het weinig toe aan het oplossen van de problematiek.
Het boek zelf is vlot geschreven en lees makkelijk weg, maar de karakters worden niet uitgediept, waardoor ze niet echt tot leven komen. Prima boek om even tussendoor te lezen en je aan het denken te zetten, maar niet één die een verpletterende indruk maakt en je leven verandert.