Flat Characters

Het verhaal is vlug verteld. Leon, een jongeman uit Monster, reist af naar South-Carolina om fortuin te maken. Dat lukt wonderwel. Als hij ziek wordt, maakt hij kennis met Juliette, een mulattin die als slavin wordt gehouden door zijn werkgever. Hij koopt haar vrij en trouwt met haar. Omdat de situatie steeds nijpender wordt door de almaar toenemende repressie van de zwarte bevolking, sluist hij vrouw en kinderen naar het veilige Nederland waar ze opgenomen worden in de gemeenschap van Monster.

Dat zijn, in het kort, de feiten. Het levensverhaal van Leon en Juliette kan niet of nauwelijks worden verteld vanuit het perspectief van de hoofdrolspelers want zij hebben kennelijk (te) weinig bronnenmateriaal achtergelaten waaruit rechtstreeks kan worden geput. Dan rest de auteur niets anders dan het verhaal te relateren aan de historische feiten zoals die zich toentertijd in Nederland en de Nieuwe Wereld voordeden. Daardoor wordt het levensverhaal van de protagonisten van ondergeschikt belang; het fungeert als kapstok waar een historische verhandeling aan wordt opgehangen over de politieke en economische situatie in Nederland en de Verenigde Staten. Leon fungeert enkel als ‘go-between’ tussen Nederland en de Nieuwe Wereld zodat de historische setting in beide landen bij toerbeurt kan worden belicht.

Jammer, teveel feiten en te weinig fictie (tenzij je natuurlijk de voorkeur geeft aan de historische data). Om die reden kan dit relaas juist niet gekwalificeerd worden als een “aangrijpend levens- en liefdesverhaal van een Hollandse immigrant en een ex-slavin uit Charleston” (Bron: Trouw, Gerwin van der Werf, 7 maart 2020). Het wachten is op de uitgebreide versie van dit boek.