Cry Wolf

Het geluk van de wolf haalt het bij lange na niet bij De acht bergen waarmee Paolo Cognetti de bestsellerslijsten wist te veroveren. Het verhaal waarin een paar bewoners van het Alpendorp Fontana Fredda figureren, kabbelt voort als een bergbeekje maar wil maar niet veranderen in een woeste bergstroom die bomen ontwortelt en met zich meesleurt. Kortom, een vrij saaie roman die weinig stof tot nadenken oplevert.

Cognetti’s onlosmakelijke verbondenheid met de bergen kwam uitstekend tot uiting in De acht bergen maar had al veel aan kracht ingeboet in De buitenjongen. In deze roman ontbreekt het aan magie; de bergen fungeren slechts als ‘backdrop’. Het ontbreekt aan chemie tussen Fausto en Silvia. Babette, Santorno en Gemma zijn ‘flat characters’, omstanders die niets wezenlijks bijdragen aan de plot, het verhaal waarin, naar het schijnt, hoofdrollen zijn weggelegd voor Faus en Silvia.

Het is te hopen dat Cognetti’s volgende roman niet weer een ‘spin-off’ blijkt te zijn van De acht bergen. Dan ligt het gevaar op de loer dat hij moet worden gezien als een ‘one-trick pony’, een producent van ‘potboilers’. Daarmee zou de auteur zichzelf tekort doen want het staat buiten kijf dat hij beschikt over een uitzonderlijk schrijftalent: Van De acht bergen werden alleen al in Nederland en België meer dan 250.000 exemplaren verkocht. Nog afgezien van de literaire prijzen die de auteur in de wacht wist te slepen.