Lezersrecensie
Een late liefde en een laat inzicht
Bernhard Schlink: De vrouw op de trap. Cossee, 2014. Vertaling: Gerda Meijerink
Na twintig jaar ziet een man een schilderij terug van een vrouw die naakt een trap af komt. Destijds was hij verwikkeld geraakt in een conflict tussen de schilder Carl Schwind en de eigenaar Gundlach. Bij het zien van de vrouw van het schilderij - eerst echtgenote van Gundlach en toen met Schwind weggegaan - raakt de ik onmiddellijk verliefd op haar. De eigenaar beschadigt het schilderij steeds en Schwind repareert het steeds. Dan is er een ruil, het schilderij wee Rosario Schwind en Irene de vrouw terug naar haar man. Irene bespeelt de man om haar te helpen het schilderij te stelen en hij, In de verwachting dat zij dan altijd bij elkaar blijven doet dat. Maar ze komt net naar hem, ze verdwijnt onmiddellijk. Het leven gaat verder, de man groeit in zijn werk, trouwt en krijgt kinderen en nu, na twintig jaar is hij oud, zijn vrouw verongelukt, zijn kinderen vervreemd.
Als hij het schilderij ziet in The Art Galery in Sidney, zoekt hij via een privédetective op waar de eigenares, inderdaad Irene, woont. Het blijkt op een eilandje te zijn waar geen reguliere verbinding naar is. De man zegt tegen het thuisfront dat hij voorlopig niet komt en vertrekt naar het eiland. Daar blijkt Irene te wonen in een gammel huis en ze is ziek, doodziek en oud. Ook komen ineens Schwind en Gundlach op het eiland; Irene heeft het schilderij laten tentoonstellen om hen naar haar toe te lokken; ze wil nog een keer zien wat er was en hoe ze zijn. Als blijkt dat er niets te halen is - het schilderij heeft Irene aan het museum geschonken en Gundlach heeft het nooit als gestolen opgegeven - vertrekken ze weer zonder aandacht voor haar en met minachting voor de man.
Er groeit een vertrouwelijke band tussen Irene en de man en hij blijft bij haar tot ze dood is.
Dat is de verhaallijn maar wat het boek interessant maakt is hoe het personage van de man is uitgewerkt. Eigenlijk is hij niet zo aardig, een zeer formeel afstandelijk mens die tussen de bedrijven door vertelt over zijn huwelijk en zijn kinderen en daar word je niet vrolijk van. Niet zo vreemd hoe hij is, als je over zijn jeugd hoort maar toch. Tegelijk is hij ook op een bepaalde manier ontroerend en dat komt het sterkst naar voren als je meekijkt met Irene.
Na twintig jaar ziet een man een schilderij terug van een vrouw die naakt een trap af komt. Destijds was hij verwikkeld geraakt in een conflict tussen de schilder Carl Schwind en de eigenaar Gundlach. Bij het zien van de vrouw van het schilderij - eerst echtgenote van Gundlach en toen met Schwind weggegaan - raakt de ik onmiddellijk verliefd op haar. De eigenaar beschadigt het schilderij steeds en Schwind repareert het steeds. Dan is er een ruil, het schilderij wee Rosario Schwind en Irene de vrouw terug naar haar man. Irene bespeelt de man om haar te helpen het schilderij te stelen en hij, In de verwachting dat zij dan altijd bij elkaar blijven doet dat. Maar ze komt net naar hem, ze verdwijnt onmiddellijk. Het leven gaat verder, de man groeit in zijn werk, trouwt en krijgt kinderen en nu, na twintig jaar is hij oud, zijn vrouw verongelukt, zijn kinderen vervreemd.
Als hij het schilderij ziet in The Art Galery in Sidney, zoekt hij via een privédetective op waar de eigenares, inderdaad Irene, woont. Het blijkt op een eilandje te zijn waar geen reguliere verbinding naar is. De man zegt tegen het thuisfront dat hij voorlopig niet komt en vertrekt naar het eiland. Daar blijkt Irene te wonen in een gammel huis en ze is ziek, doodziek en oud. Ook komen ineens Schwind en Gundlach op het eiland; Irene heeft het schilderij laten tentoonstellen om hen naar haar toe te lokken; ze wil nog een keer zien wat er was en hoe ze zijn. Als blijkt dat er niets te halen is - het schilderij heeft Irene aan het museum geschonken en Gundlach heeft het nooit als gestolen opgegeven - vertrekken ze weer zonder aandacht voor haar en met minachting voor de man.
Er groeit een vertrouwelijke band tussen Irene en de man en hij blijft bij haar tot ze dood is.
Dat is de verhaallijn maar wat het boek interessant maakt is hoe het personage van de man is uitgewerkt. Eigenlijk is hij niet zo aardig, een zeer formeel afstandelijk mens die tussen de bedrijven door vertelt over zijn huwelijk en zijn kinderen en daar word je niet vrolijk van. Niet zo vreemd hoe hij is, als je over zijn jeugd hoort maar toch. Tegelijk is hij ook op een bepaalde manier ontroerend en dat komt het sterkst naar voren als je meekijkt met Irene.
3
Reageer op deze recensie
