Religie en Autonomie

Idriss, de meisje, het jongen. Allebei was passend geweest denk ik. Autonomie gaat over een gevoel van psychologische vrijheid, van jezelf kunnen zijn. Het gaat om het kiezen en ruimt krijgen voor initiatief. Het gaat om gehoord worden, voelen dat je mening ertoe doet en dat je een zekere mate van invloed en controle kan uitoefenen.
Respect voor autonomie. Maar hoe in een cultuur waarin Idriss geboren wordt en niet die ruimte krijgt die hij zo graag wil. Een moeder die probeert te begrijpen, hem beschermt, maar dan geheel onverwachts uit het leven verdwijnt. Zussen en een broer die ook niet kunnen overzien hoe ze iets voor Idriss kunnen beteken. Hoe hou je elkaar vast zonder dat er keiharde oordelen en breuklijnen ontstaan?
Van een nette, rustige, beschaafde ongelukkige Idriss gaat dit verhaal door zijn leven naar een alle grenzen overschrijdende Idriss op zoek naar autonomie.
Prachtige opmaak van het boek wat leest als een muziekstuk. Religie en autonomie als rode draad door het verhaal geweven zorgt voor voldoende spanning, maar ook veel afkeer van sommige keuzes die worden gemaakt. Het gehalte onveilige seks, drugs en het nachtclubleven wat een duidelijke weergave geeft van iemand die volledig niet zichzelf is en daardoor vele grenzen overschrijd.
Hoever mag en moet je soms gaan voor eigen autonomie? Op zoek naar 'de meisje' of 'het jongen'? Lees dit boek en leer van de mooie dingen, maar huiver van de rauwheid die ook niet is weggelaten.
Deze zin vond ik heel erg mooi en was voor mij de hele samenvatting van het boek : Zijn lach bereikte zijn ogen niet helemaal.