citaat uit het boek: kunst gaat over kijken waar de patronen ophouden te bestaan.

Het schuurt, het wringt, het schreeuwt, het jankt, het verstild, het verhard. Antara is door toedoen van jongs af aan tot volwassen leeftijd vervormd door haar omgeving. Door alles wat er in haar leven gebeurd raakt ze vertrouwd met vormen om haar zelf te beschermen tegen veel teveel liefdeloze gevoelens. Onrecht, macht en kracht zijn de meest nare eigenschappen die tussen generaties, relaties en wereldwijd zorgen voor verharding, onbegrip, pijn die ondraaglijk kan zijn. Dit is door Avni heel sterk en voelbaar geschreven in dit boek.
citaat pag 120: Ik kon onzichtbaar zijn, geluidloos, geurloos.
Na het lezen van dit boek was de gedachte wat de achterflap tekst deed vermoeden geheel anders. Antara die met een beginnend dementerende moeder een weg zoekt naar erkenning en begrip.
citaat pag 40: Vrijwillig vergeten is niet hetzelfde als dementie.
Dementie herkennen en dan moeten erkennen, hoe moeilijk is dat? Waarheid of leugens?
Er komen een aantal heerlijke Indiase gerechten voorbij door het hele boek heen en zo is mijn Indische kookboekje weer een aantal gerechten rijker.
Dit boek geef ik vier sterren omdat Avni ongelooflijk is geslaagd in een zeer geloofwaardig en heel sterk voelbaar worstelen tussen mensen die allemaal hunkeren naar erkenning en liefde.
citaat pag 297: bestaat er in de hersenen een route om leugens om te vormen tot een waarheid?!
Een van de laatste prachtige zinnen waarmee het boek bijna tot zijn einde komt. Maar zo mooi deze zin, zo abrupt stopte het verhaal.
Avni mag in mijn boekenkast staan en zal daarin niet snel verdwijnen, zodat nieuwsgierige speurders in mijn boekenkast haar mogen zien.
Zeker een boek voor een boekenclub om samen te lezen, vanwege heel veel dubbele betekenissen, die door het gezamenlijk delen zichtbaar worden.