Lezersrecensie
Het kind van de storm
Via de leesclub mocht ik onderstaand boek lezen en recenseren.
Titel Het kind van de storm
Auteur Dries Gilliaert
Uitgeverij Ambilicious
Uitgifte datum november 2019
ISBN 9789492551771
Toen ik de cover van dit boek zag dacht ik in eerste instantie dat het een kinderboek was. Ik vond de tekening erg luguber, een paar benen uit een kast. Na een stukje lezen kwam ik er achter dat dit geen boek voor kinderen was en werd ook de cover duidelijk.
Mevrouw Verspecht verteld op 80 jarige leeftijd haar verhaal, met een terugblik op verschillende leeftijden. Het verhaal van Alice en Remi de twee ongekroonde koningskinderen.
In het begin had ik heel veel moeite om in het boek te komen. Het was erg chaotisch en ging van het een naar het ander. Ik kon er geen verhaal in ontdekken. Echter toen ik verder las kwam er regelmaat. Door de fantastische schrijfwijze, en de prachtige zinnen waar de auteur iedereen mee pakt, kwam ik terecht in de wereld van autisme. Als lezer krijg je een kijkje in de gedachtengang van de moeilijkheden waar Alice mee kampt.
Je blijft je wel afvragen , wat is echt en wat is fantasie. Wie zijn de bolhoed mannen en wat doet die zilverspecht in het verhaal. Allemaal vragen die in de loop van het boek duidelijk worden. Pas op het einde komen alle losse eindjes samen in een dramatische ontknoping.
Bedankt Dries Gilliaert en uitgeverij Ambilicious dat ik dit boek mocht lezen en recenseren.
Via de leesclub mocht ik onderstaand boek
Titel Het kind van de storm
Auteur Dries Gilliaert
Uitgeverij Ambilicious
Uitgifte datum november 2019
ISBN 9789492551771
Toen ik de cover van dit boek zag dacht ik in eerste instantie dat het een kinderboek was. Ik vond de tekening erg luguber, een paar benen uit een kast. Na een stukje lezen kwam ik er achter dat dit geen boek voor kinderen was en werd ook de cover duidelijk.
Mevrouw Verspecht verteld op 80 jarige leeftijd haar verhaal, met een terugblik op verschillende leeftijden. Het verhaal van Alice en Remi de twee ongekroonde koningskinderen.
In het begin had ik heel veel moeite om in het boek te komen. Het was erg chaotisch en ging van het een naar het ander. Ik kon er geen verhaal in ontdekken. Echter toen ik verder las kwam er regelmaat. Door de fantastische schrijfwijze, en de prachtige zinnen waar de auteur iedereen mee pakt, kwam ik terecht in de wereld van autisme. Als lezer krijg je een kijkje in de gedachtengang van de moeilijkheden waar Alice mee kampt.
Je blijft je wel afvragen , wat is echt en wat is fantasie. Wie zijn de bolhoed mannen en wat doet die zilverspecht in het verhaal. Allemaal vragen die in de loop van het boek duidelijk worden. Pas op het einde komen alle losse eindjes samen in een dramatische ontknoping.
Bedankt Dries Gilliaert en uitgeverij Ambilicious dat ik dit boek mocht lezen en recenseren.
Via de leesclub mocht ik onderstaand boek
1
Reageer op deze recensie