Te veel voor één boek

Dit boek lees je ongetwijfeld anders als je zelf in de Belgische Westhoek woont, waar dit boek zich afspeelt. Je verbaast je over lange afstanden die te snel worden afgelegd en andere onbenulligheden. Je herkent de dingen, de plekken en de verhalen ook te goed om er nog verwondering voor te hebben of erdoor geïntrigeerd te raken. "Dertig dagen" is een mooi boek, met een prachtige hoofdfiguur: Alphonse, een Senegalese Belg en een ouderwetse filantroop. Hij houdt van mensen en wil alleen maar goed doen. Dat dat hem vroeg of laat zuur opbreekt, kan je zo wel raden. Voor die plot hoef je 't boek niet te lezen.
Het boek beschrijft 30 opeenvolgende dagen uit het leven van Alphonse en de zijnen, zijn familie, vrienden, buren en vooral ook zijn klanten. Hij is namelijk klusjesman (die ontzettend snel werkt, nergens vertoeft hij meer dan drie dagen...).
Het raamverhaal geeft Verbeke de kans om over 30 dagen en meer dan 20 verschillende ontmoetingen een zeer breed spectrum van de samenleving zoals je ze aantreft in de hedendaagse Westhoek en omgeving, te beschrijven. Dikwijls raakt ze ook niet verder dan die te beschrijven en te laten becommentariëren door enkele personages. Het spectrum is zo breed, dat de eenheid wat zoek is. Dit boek draagt in de kiem misschien wel 10, 15 goeie novelles of kortverhalen (een genre waar Annelies Verbeke zo'n grote pleitbezorger van is). Waarom ze dan zelf kiest om alles in één boek te proppen en dus veel van die (Westhoekse) thema's en verhalen maar even aan te raken en er niet grondig genoeg op in te gaan, is me dus een raadsel. Het maakt van dit goede boek geen subliem boek.