Tussen twee stoelen

Misschien moet je dit boek niet pas lezen in 2015 en evenmin als vijftiger. Het boek is natuurlijk knap geschreven en er zitten fraaie passages in om neer te pennen in een "gedachtenschriftje" (mindfullness avant la lettre...), maar toch valt deze roman voor mij een beetje tussen twee stoelen. Het raamverhaal is te banaal (de ontmoeting van een doctoraal studente met zeven mannen) om het een filosofisch tractaat te noemen, de filosofie doorkruist te zeer het verhaal om een zweem van een plot over te houden. De ontmoeting met de priester-professor was voor mij de boeiendste ontmoeting, met juiste dosering tussen verhaal en gedachten. Geen wonder dat Connie Palmen veel later een roman met als titel "De Priester" schreef...
Ik kan me niet meer verplaatsen naar 1991, ik weet dus niet hoe revolutionair of vernieuwend ik dit boek zou gevonden hebben toen. Nu is het voor mij te zeer een boek met een te strak, dwingend systeempje: 7 ontmoetingen voor 7 wetten... De tekst is voor mij te zeer gevangen in zijn structuur. Maar laten we wel wezen, dit is geen waardeloos boek, verre van. Ik heb geen moment geaarzeld om verder te lezen.