Dicht op de huid

We volgen M., een meisje van 12, een jaar lang. Het milieu waarin zij leeft is gewelddadig, zij staat er vrijwel alleen voor. Geen hulp van familie, van school, van jeugdzorg. een kind met een volwassen ziel, die er niet in slaagt om het leven op de rol te krijgen. De verteller zuigt de lezer mee in het gebeuren. Het gaat van kwaad tot erger. Als lezer wordt je er bijna moedeloos van. Beklemmend zijn de fragmenten dat M. aan het hallucineren raakt. Gelukkig zijn er wat lichtpuntjes: de omgang met en de zorg voor paarden, de relatie met meester Brummelhuis, de omgang met de familie van het kamp en de kunstenaar.
Het einde is open, maar geeft vertrouwen in de toekomst.