Een langzame, maar fijne thriller

Een jonge vrouw wordt dood gevonden in de kamer van de rector. Een rector die de leiding heeft over de meest prestigieuze universiteit van Oxford. Er worden twee rechercheurs op de zaak gezet: Ray en Ryan. De één netjes en beschaafd en de ander een lompe boer. Ze hebben een andere aanpak en kijk op de zaak, maar moeten toch samenwerken met elkaar. Dit geeft lucht en humor in het verhaal.

Waar Ray heel netjes is en de protocollen volgt, vertrouwt Ryan meer op zijn gevoel. Ryan heeft een goed oog voor details en een scherp gehoor. Zijn gevoel blijkt continu te kloppen, dit tot grote ergernis van Ray. Stukje bij beetje ontrafelen ze de zaak. Dit gaat niet zonder slag of stoot.

Je leert de twee rechercheurs steeds beter kennen. Je krijgt als lezer achtergrondinformatie en dat helpt je de personages te begrijpen. Ze hebben het allebei niet makkelijk en dat maakt ze menselijk. De ontknoping van het verhaal zit hem echt in de laatste bladzijdes. Dat maakt het verhaal voor mij heel goed. Ik heb het einde niet aan zien komen. En toch klopt het. Het is een logisch einde wat ook goed onderbouwd wordt.

De schrijfstijl is prettig. De hoofdstukken zijn niet te lang waardoor je lekker doorleest. Je krijgt steeds kleine beetjes informatie en dat maakt dat je wil weten hoe het in elkaar zit. De sfeer in het boek is luchtig, ondanks dat het een thriller is. Dat komt door hoe de personages met elkaar omgaan. Ze zijn als water en vuur en toch afhankelijk van elkaar.

Dit is deel één van deze serie. En heel eerlijk: dit smaakt naar meer. Voor iedereen die houdt van een ‘langzame’ thriller. Waarbij je pas in de laatste bladzijdes weet hoe het in elkaar zit.