Lezersrecensie
Verouderde inzichten
Ik had nog nooit van Hannah Cuppen gehoord, maar omdat ik in het onderwerp geïnteresseerd ben - relaties, waarom het wel of juist niet lukt - heb ik het aangeschaft. Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing. Cuppen beweert 180 graden iets anders dan het recentere werk van Levine en Heller (Attached, niet in het NL vertaald). Levine is doctor in de psychologie, Heller heeft haar MA, en bovendien doen ze eigen wetenschappelijk onderzoek. Het verwondert mij echt dat Cuppen haar boek nog niet heeft aangepast, of dat ze de info op haar website nog niet veranderd heeft.
Cuppen geeft de met schuld beladen boodschap mee dat we onze hechtingsstijl kunnen 'veranderen door van onszelf te houden' . Een merkwaardig, vrijwel onuitvoerbaar en in elk geval nooit controleerbaar advies, dat maakt dat je na het neerleggen van het boek van Cuppen lichtelijk depressief vreest dat het nooit meer wat met je zal worden. Vooral de boodschap dat 'afhankelijkheid' van de ander je 'autonomie' ernstig bedreigt, hakte er stevig in. Bij mij toch.
De uitleg van Levine en Heller is een totaal andere: biologisch gezien is wederzijdse afhankelijkheid van partners geen keuze maar een steeds weer opnieuw wetenschappelijk vastgesteld feit. Het is iets positiefs, iets dat energie kan geven. Ook andere inzichten zijn interessant: niet alle hechtingsstijlen passen nu eenmaal bij elkaar, hechtingsstijlen veranderen bij 1 op 4 mensen elke vier à vijf jaar, een bepaalde hechtingsstijl kun je ook als kracht inzetten, er is slechts weinig bewijsmateriaal dat hechting iets met opvoeding in de kindertijd te maken heeft, etc. etc.
Strikt genomen kunnen de beweringen van Cuppen beschadigend zijn voor haar cliënten, maar hoe dan ook komt je er geen stap verder mee. Ik ben geneigd te zeggen dat dit komt door het gebrek aan opleiding (mbo, wat cursusjes en trainingen) en door het niet toepassen van de geldende regels voor wetenschappelijk onderzoek, als ze haar conclusies trekt op basis van interviews met cliënten. Op Goodreads stond in een review 'Margriet-wijsheden', en ik vrees dat ik me bij die kreet moet aansluiten.
Ik zou zeggen: als je iets over hechtingsstijlen wil weten, dan laat je Cuppen liever links liggen, en probeer je het met Levine en Heller.
Cuppen geeft de met schuld beladen boodschap mee dat we onze hechtingsstijl kunnen 'veranderen door van onszelf te houden' . Een merkwaardig, vrijwel onuitvoerbaar en in elk geval nooit controleerbaar advies, dat maakt dat je na het neerleggen van het boek van Cuppen lichtelijk depressief vreest dat het nooit meer wat met je zal worden. Vooral de boodschap dat 'afhankelijkheid' van de ander je 'autonomie' ernstig bedreigt, hakte er stevig in. Bij mij toch.
De uitleg van Levine en Heller is een totaal andere: biologisch gezien is wederzijdse afhankelijkheid van partners geen keuze maar een steeds weer opnieuw wetenschappelijk vastgesteld feit. Het is iets positiefs, iets dat energie kan geven. Ook andere inzichten zijn interessant: niet alle hechtingsstijlen passen nu eenmaal bij elkaar, hechtingsstijlen veranderen bij 1 op 4 mensen elke vier à vijf jaar, een bepaalde hechtingsstijl kun je ook als kracht inzetten, er is slechts weinig bewijsmateriaal dat hechting iets met opvoeding in de kindertijd te maken heeft, etc. etc.
Strikt genomen kunnen de beweringen van Cuppen beschadigend zijn voor haar cliënten, maar hoe dan ook komt je er geen stap verder mee. Ik ben geneigd te zeggen dat dit komt door het gebrek aan opleiding (mbo, wat cursusjes en trainingen) en door het niet toepassen van de geldende regels voor wetenschappelijk onderzoek, als ze haar conclusies trekt op basis van interviews met cliënten. Op Goodreads stond in een review 'Margriet-wijsheden', en ik vrees dat ik me bij die kreet moet aansluiten.
Ik zou zeggen: als je iets over hechtingsstijlen wil weten, dan laat je Cuppen liever links liggen, en probeer je het met Levine en Heller.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van YvonnevanPeel
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
