Onvoltooid verleden tijd

De overbeschermende moeder Lisa woont met haar 16-jarige dochter Ava in een doorsnee rijtjeshuis in een doorsneewijk van een doorsneestad. Lisa werkt al een aantal jaren op een recruitmentbureau, met onder meer collega Marylin, inmiddels haar beste vriendin. Ava doet het goed op school en vormt met drie vriendinnen een succesvol zwemkwartet. Niets aan de hand dus. Toch weet auteur Sarah Pinborough binnen een paar bladzijden een ondefinieerbare spanning op te bouwen. Lisa blijkt heel alert en in voortdurende angst te leven, ‘Ik heb tijden waarin ik het verleden bijna kan vergeten, maar dan gebeurt er iets waardoor de oude angst weer opvlamt en ik besef dat die nooit zal verdwijnen, als een laag teer die zich heeft vastgehecht aan je binnenste. En de laatste tijd word ik geplaagd door een vage onrust, alsof er iets uit evenwicht is, iets wat ik in de gaten zou moeten hebben, maar niet zie.’

Langzaam naar zeker sluipt het verleden het heden binnen. Afwisselend door de ogen van Lisa, Ava en Marylin beschreven, krijgen we een inkijkje in het leven van de drie vrouwen. En worden tipjes van sluiers opgelicht: Lisa denkt aan haar ex, Ava krijgt contact op Facebook met een man en Marylin is gewoon gelukkig getrouwd. Tussendoor leren we in korte hoofdstukken de Lisa van vroeger kennen, met haar vaak afwezige moeder, stiefvader met losse handjes, broertje Daniel die op tweejarige leeftijd omkomt, en vriendin Katie met wie ze droomt over een Bonnie & Clyde-pact.

Als Ava op een zonnige dag een jongetje uit het water redt, is ze de held van de buurt. Er verschijnen foto’s in de kranten en dan volgen de ontwikkelingen zich in snel tempo op, waarin het verleden en heden steeds meer in elkaar verweven raken. Alle geheimen, en dat zijn er nog al wat, worden ontrafeld. Pinborough weet de aandacht goed vast te houden en de geheimen, leugens, bedrog en verraad geloofwaardig neer te zetten. Evenals de verschillende dimensies van vriendschap – misschien wel het hoofdthema van het boek. Enkele ontwikkelingen zie je aankomen, maar de verrassende wendingen hebben de overhand.